Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

ΤΕΛΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ 10-1-2012


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1-3

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

4
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
5
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
6
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
7

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

9
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3:  Η ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ
                             ΜΟΥΣΙΚΗΣ
13
3.1: ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
13
3.2: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
18

3.2.1: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

18
3.2.2: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΑ
20
3.2.3: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ
26
3.2.4: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ
27
3.2.5: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
28

3.2.6: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

31
3.2.7: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ
32
3.2.8: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
33
3.2.9: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ
35




3.2.10: ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

36

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

38
4.1: ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ
39
4.2: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
40
4.3: ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
47

4.3.1: Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

47
4.3.2: ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
50
4.3.3: Η JAZZ
53
4.3.4: Η POP
56
4.3.5: Η HIP HOP
58

4.3.6: Η RAP

60
4.3.7: Η COUNTRY
60
4.3.8: Η ROCK
62
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Η ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗ
62
5.1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ
62

5.2: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

63
5.3: Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
66
5.4: ΡΟΚ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
66
5.5: ΡΟΚ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
67
5.6: ΡΟΚ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
68
5.7: ΡΟΚ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΜΟΣ
68
5.8: ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
69
5.8.1: ALTERNATIVE ROCK
69
5.8.2: BLACK METAL
70
5.8.3: DEATH METAL
70
5.8.4: HARD ROCK
71
5.8.5: HEAVY METAL
72
5.8.6: POP ROCK
74
5.8.7: POWER METAL
75
5.8.8: PSYCHEDELIC ROCK
75
5.8.9: STONER ROCK
76
5.8.10: SYMPHONIC METAL
76
5.8.11: TRASH METAL
77
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
78
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
83







ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Ευχαριστούμε θερμά για τη συμβολή τους στη διεξαγωγή της έρευνάς μας τους μαθητές του 1ου Πειραματικού Γενικού Λυκείου Αθηνών, «Γεννάδειο», για τη συμπλήρωση των ερωτηματολογίων.
Ευχαριστούμε επίσης το μουσικό και καθηγητή κ Ιωάννη Μακρή για την ανακοίνωση που υλοποίησε σχετικά με τη μουσική, καθώς και τον καρδιοχειρουργό και συνθέτη  κ. Α. Δρίτσα για τις πολύτιμες πληροφορίες του σχετικά με τη θεραπευτική ικανότητα της μουσικής
Ευχαριστούμε ακόμη θερμά, τους καθηγητές μας για την προθυμία τους να απαντήσουν στα σχετικά με την ειδικότητά τους, ερωτηματολόγια και συγκεκριμένα το Διευθυντή του Σχολείου μας κ Γ. Γκαρά και τους καθηγητές μας κ Σ. Κόνδη, κ Λ. Πόλκα, κα Ε. Καραγεώργου και κα Χ. Γκανέτσου. Ευχαριστούμε επίσης τους καθηγητές του 1ου Πρώτυπου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας κα Πέππα και κ Κωνσταντόπουλο.
Τέλος, ευχαριστούμε την καθηγήτριά μας Ε. Κουτσουδάκη για τη βοήθεια και την καθοδήγηση για την εκπόνηση της παρούσας εργασίας.


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η εργασία αυτή εκπονήθηκε υπό την επίβλεψη της κυρίας Κουτσουδάκη και εντάσσεται στα πλαίσια του μαθήματος «project» της Α’ Λυκείου. Η επιλογή του θέματος έγινε με κριτήριο τη μεγάλη αγάπη και το βαθύ ενδιαφέρον μας  για τη μουσική.
Η εργασία χωρίζεται στο θεωρητικό μέρος, όπου αναφέρονται γενικές πληροφορίες για τη μουσική και την ιστορία της, και στο ερευνητικό μέρος όπου αναφέρονται τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιήθηκαν και  τα διαγράμματα των αποτελεσμάτων τους.
Στην Εισαγωγή αναφέρονται  ο σκοπός της εργασίας, οι παράμετροι που μελετήθηκαν και η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε.
Για την υλοποίηση της έρευνας πραγματοποιήθηκαν εκπαιδευτικές επισκέψεις και ανακοινώσεις και μοιράστηκαν ερωτηματολόγια σε καθηγητές, ειδικούς επιστήμονες και μαθητές του 1ου Πειραματικού ΓΕΛ Αθήνας.
Για την εξαγωγή συμπερασμάτων, ερμηνεύθηκαν οι απαντήσεις των ερωτηματολογίων, μελετήθηκαν τα δεδομένα των ανακοινώσεων και χρησιμοποιήθηκαν οι πληροφορίες από τη σχετική βιβλιογραφία και το διαδίκτυο.  


ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο στόχος του σχεδίου εργασίας μας ήταν να αναδείξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της μουσικής, διερευνώντας τη στενή της σχέση με άλλα γνωστικά αντικείμενα, αναλύοντας το σημαντικό της ρόλο στη ζωή των εφήβων και μελετώντας τις κοινωνικές και πολιτισμικές της προεκτάσεις.  
Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν η εξής: Ορίσαμε αρχικά χρονοδιάγραμμα και χωρισθήκαμε σε  πέντε ομάδες των τεσσάρων μαθητών έκαστη. Στη συνέχεια, έγινε καταμερισμός των εργασιών και τηρήσαμε ατομικό αλλά και ομαδικό ημερολόγιο καταγράφοντας λεπτομερώς όλες τις εργασίες που αναλαμβάναμε και ολοκληρώναμε. Για τη συλλογή δεδομένων διανεμήθηκαν ερωτηματολόγια οι απαντήσεις των οποίων επεξεργάσθηκαν  και ερμηνεύθηκαν από το σύνολο των μαθητών του τμήματος. Σε όλη τη διάρκεια της εργασίας, η κάθε ομάδα ανέφερε στην ολομέλεια της τάξης τα ευρήματά της και στη συνέχεια ακολουθούσε συζήτηση μέσα από την οποία επιχειρείτο η εξαγωγή κοινών συμπερασμάτων και παρατηρήσεων.
Αναλυτικότερα, προσπαθήσαμε αρχικά, να μελετήσουμε, με τη βοήθεια των καθηγητών μας, τη σχέσης της μουσικής με τα υπόλοιπα μαθήματα του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών μας και στη συνέχεια, με τη βοήθεια ειδικών, τη σχέση της μουσικής με άλλες επιστήμες. Κατόπιν, αναζητήσαμε τις μουσικές προτιμήσεις των συμμαθητών μας, με στόχο να μελετήσουμε το ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή των νέων της ηλικίας μας. Τέλος, αναζητήσαμε και ηχογραφήσαμε σε CD τα διαφορετικά είδη  της μουσικής, ερευνώντας τις κοινωνικές και πολιτισμικές προεκτάσεις αυτής της διαφορετικότητας.
Εν κατακλείδι, μέσα από αυτήν την εργασία-έρευνα, μελετήσαμε λειτουργίες της μουσικής που δεν είχαμε ποτέ σκεφτεί. Ήρθαμε σε επαφή με μουσικά ακούσματα άλλων χωρών που δε γνωρίζαμε την ύπαρξή τους και είδαμε περίεργα και άγνωστα για εμάς, μουσικά όργανα  που μας εντυπωσίασαν από την ποικιλία των ήχων και την πολυπλοκότητα της κατασκευής τους. Τέλος, κατανοήσαμε  τη βαθιά σχέση της μουσικής με την κοινωνία και τον πολιτισμό της κάθε γεωγραφικής περιοχής και μάθαμε το σημαντικό της ρόλο στη ζωή όλων των ανθρώπων. Διότι, ας μην ξεχνάμε ότι γεννιόμαστε με τη μουσική, ακούγοντας το νανούρισμα της μητέρας μας και πεθαίνουμε με αυτήν, ακούγοντας το μοιρολόι που μας συνοδεύει στην άλλη ζωή.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Με τον όρο Μουσική, όλοι κατανοούμε σε πρώτο επίπεδο, την Τέχνη του συνδυασμού ήχων με έναν ευχάριστο για το ανθρώπινο αυτί τρόπο, που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου, καθώς και η επιστήμη που επικεντρώνεται σε θέματα συνδεόμενα με την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι. Γνωστή και ως Απολλώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Καθ' αυτή την έννοια, η μουσική διέφερε σημασιολογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνολο των τεχνών που βρίσκονταν υπό την προστασία των Μουσών.
Οι αρχαιότερες μαρτυρίες για την μουσική ανάγονται στον αιγυπτιακό πολιτισμό. Αλλά και στις ινδικές <<Βδέλλες>>, κείμενα που χρονολογούνται πριν από τη Βίβλο, περιέχουνπολλές αναφορές στη μουσική. Στην Κίνα, τον 3 αιώνα π.Χ, ο αυτοκράτορας Χοάνγκ-Τί, ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις του, είχε εξαγγείλει και το σύστημα της μουσικής αρμονίας. Η μουσική πρωτοεμφανίστηκε με τη μορφή τραγουδιού. Από τότε, εξελίχθηκε στην ενόργανη, η οποία έφθασε σε μεγάλη ακμή στα χρόνια της αρχαίας Ελλάδας. Ο Αριστοτέλη, ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας είχαν ασχοληθεί με τη μουσική ως στοιχείο της ζωής των κοινωνιών και η θεωρία αυτή επιβίωσε ως τον Μεσαίωνα. Οι πρώτοι χριστιανικοί ύμνοι, παρά τη επίδραση των εβραϊκών, είναι επηρεασμένοι από τον ελληνικό μουσικό πολιτισμό και αποτελούν συνδυασμό των παλαιών παραδόσεων με τις σύγχρονές τους εμπειρίες των τροβαδούρων.  
Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε αρχικά το τραγούδι και την οργανοπαιξία, την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδιάσπαστη ενότητα τεχνών η οποία καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεωρία της Μουσικής εξέφραζε ο κλάδος της Αρμονικής.[1]
Η Μουσική όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι η επιστήμη των αρμονικών σχέσεων του σύμπαντος που βασίζεται σε σταθερές αρχές που τίποτα δεν μπορεί να τις αλλάξει καθώς και η γνώση της τάξης όλων των πραγμάτων. Η Μουσική για τους αρχαίους δεν ήταν απλά η τέχνη του συνδυασμού τόνων ή το ταλέντο της αναπαραγωγής τους με έναν ευχάριστο για το ανθρώπινο αυτί τρόπο. Αυτή είναι μόνο η πρακτική της πλευρά από την οποία απορρέουν οι εφήμερες μορφές της Μουσικής σήμερα. Ήταν νόηση, διάνοια, πνευματική καλλιέργεια και  γνώση. [2]
Σε όλες σχεδόν τις γνωστές καθομιλούμενες γλώσσες του κόσμου η Ελληνική λέξη Μουσική, περνάει αυτούσια σε αυτές, πχ music, musica κ.α.
Στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα η έννοια Μουσική ετυμολογικά προέρχεται από την έννοια Μούσα. Η έννοια Μούσα προέρχεται από το μαούσα-μούσα, το «μα» είναι αρχαιοελληνική ρίζα  του «μάω-μω», η οποία σημαίνει, επινοώ, ερευνώ, ζητώ να μάθω σε βάθος. Κατά μερικούς άλλους, από τη ρίζα «μας» ή «μους» που σημαίνει «γενιά, παραγωγή, ανάπτυξη έξω από μια αρχή, μύηση».[3] Σήμαινε γενικά κάθε τέχνη που βρισκόταν κάτω από την προστασία των μουσών, εκτός από τις εικαστικές τέχνες και την αρχιτεκτονική που απευθύνονταν μόνο στα μάτια.
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με τους ήχους, σκέψεις, συναισθήματα και ψυχικές καταστάσεις (απόλυτη μουσική), να ενισχύσει τη δύναμη του λόγου (εκκλησιαστική, θεατρική μουσική) και τη ρύθμιση της κίνησης (μουσική χορού) ή να αποδώσει εικόνες φαινόμενα και έννοιες διαφόρων αναγνωσμάτων (προγραμματιστική μουσική).
Τόσο ο ορισμός της μουσικής, όσο και σχετικά με τη μουσική θέματα όπως η εκτέλεση, η σύνθεση και η σπουδαιότητά της, διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό και ανάλογα με το κοινωνικό πλαίσιο. Η ερώτηση 'τί είναι μουσική;' έχει γίνει θέμα συζητήσεων - μεταξύ λογίων και μη -, έχει δεχτεί πληθώρα απαντήσεων, όμως καμία δεν ερμηνεύει το φαινόμενο της εν λόγω τέχνης σε καθολικό, διαπολιτιστικό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, λεξικοί ορισμοί ορίζουν τη μουσική ως 'τέχνη και επιστήμη των ήχων' ενώ το Βρετανικό Λεξικό της Οξφόρδης εξηγεί πως πρόκειται για "μια από τις καλές τέχνες που ασχολείται με το συνδυασμό ήχων με σκοπό την ομορφιά ως προς τη φόρμα και την έκφραση των σκέψεων και συναισθημάτων." Ένας συχνόχρηστος ορισμός προέρχεται από τον μουσικοσυνθέτη Έντγκαρ Βαρές (Edgar Varese), ο οποίος χαρακτηρίζει τη μουσική ως 'οργανωμένο ήχο'. Ωστόσο, ο αμερικανός εθνομουσικολόγος Μπρούνο Νετλ αναφέρει πως "πολύ λίγοι λαοί έχουν έννοιες (κι επομένως λέξεις) αντίστοιχες με αυτή της Ευρωπαϊκής 'μουσικής'." 
Για εμάς, η μουσική, όπως και ο έντεχνος λόγος, είναι ο μόνος τρόπος μέσω του οποίου ένα συναίσθημα ή μια ανησυχία μπορεί να εκφραστεί χωρίς τα πενιχρά όρια των λέξεων. Είναι ένας τρόπος έκφρασης και εξωτερίκευσης της συναισθηματικής μας κατάστασης, των σκέψεων μας, τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Είναι η τέχνη που έχει τη δυνατότητα να ενώνει τους ανθρώπους και να τους γεμίζει με ποικίλα πραγματικά και εξωπραγματικά συναισθήματα. Ο άνθρωπος έχει συνδέσει κάθε συναισθηματική του κατάσταση με την ανάλογη μουσική και στην ουσία αποτελεί το "soundtrack" της ζωής του. Η μουσική αποτυπώνεται στο πεντάγραμμο και μπορεί να υποστεί ότι αλλοίωση και εμπλουτισμό μπορεί να έχει ένας πίνακας ζωγραφικής και πολλά παραπάνω. Η "Τέχνη του ήχου" επίσης μας μεταδίδει ηθικά διδάγματα και επηρεάζει σημαντικά τις καθημερινές μας κινήσεις , τη συμπεριφορά και γενικά τον τρόπο ζωής μας. Με λίγα λόγια μουσική είναι η σκηνογραφία του  θεατρικού έργου της ζωής μας. Τη θεωρούμε ως το χάπι της ψυχής και είναι ιδιαίτερα σημαντική για μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Η μουσική χρονολογεί και εξελίσσει την ιστορία της ως παράλληλη μ' εκείνη της Γλώσσας, κατ' ουσία ως παράλληλη με την ανθρώπινη εξέλιξη. Καθώς ο έναρθρος λόγος ως ηχητικό μέσο δεν δύναται να αποδώσει το φάσμα των αποχρώσεων των κειμενικών, προσωπικών ανθρώπινων σκέψεων και συναισθημάτων ο άνθρωπος ανέπτυξε ένα νέο ηχητικό μέσο έκφρασης: τον Μουσικό Λόγο. Καθώς η Γλώσσα χρησιμοποιείται στην έκφραση παραστάσεων και εννοιών, στην ονομασία των πραγμάτων, έτσι, και η Μουσική, αποδεικνύεται ως απαραίτητη ανάγκη της ζωής στη διερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξη στο σύνολο των εκφάνσεών της. 
 Προϊστορική εποχή
Εικασίες για τη μουσική αυτής της εποχής βασίζονται σε ευρήματα που προέρχονται από διάφορους παλαιολιθικούς αρχαιολογικούς χώρους, όπως οστά με επιμήκεις τρύπες - αυτά έχουν θεωρηθεί ως αυλοί που παίζονται με τρόπο παρόμοιο με αυτό του Ιαπωνικού οργάνου shakuhachi. Μουσικά όργανα, όπως αυλοί με επτά τρύπες και έγχορδα όργανα έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικούς χώρους του πολιτισμού της κοιλάδας Ίντους. Η Ινδία έχει μία από τις παλαιότερες μουσικές παραδόσεις του κόσμου - αναφορές στην ινδική κλασσική μουσική (μάργκα) μπορούν να βρεθούν σε αρχαίες ιερές γραφές της Ινδουιστικής παράδοσης. Οι αρχαιότερες συλλογές προϊστορικών μουσικών οργάνων έχουν βρεθεί στην Κίνα και χρονολογούνται μεταξύ των 7000 και 6600 π.Χ.ε
 Μουσική στην Αρχαιότητα
Κατά την αρχαϊκή και κλασική εποχή, ο όρος μουσική εννοούσε τον μουσικά προκαθορισμένο στίχο, όπως εμφανιζόταν στα διάφορα ποιητικά είδη και κυρίως στη λυρική ποίηση. Με τη σημερινή σημασία του όρου, η ενότητα μουσικής και λόγου άρχισε να κλονίζεται κατά το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. και σε αυτό συνέτειναν διάφοροι παράγοντες όπως η εισαγωγή καινοτομιών στη σύνθεση του μέλους, η εκτεταμένη ανάπτυξη της δεξιοτεχνικής οργανικής εκτέλεσης, οι μεταβολές στον τρόπο εκφοράς της γλώσσας και η μετέπειτα απώλεια της προσωδίας της. Η μουσική της αρχαίας Ελλάδας ήταν ένα μείζον κομμάτι του αρχαιοελληνικού θεάτρου - μεικτές χορωδίες τραγουδούσαν για διασκεδαστικά, εορταστικά και πνευματικά δρώμενα. Χρησιμοποιούνταν μουσικά όργανα όπως, μεταξύ άλλων, ο αυλός, η λύρα, και ιδιαίτερα η κιθάρα. Η μουσική ήταν σημαντικό μέρος της αρχαιοελληνικής παιδείας, όπου τα αγόρια ξεκινούσαν μουσικές σπουδές από έξι χρονών. Η αρχαιοελληνική μουσική θεωρία περιελάμβανε τους τρόπους, οι οποίοι αποτέλεσαν βάση για τη δυτική θρησκευτική και κλασσική μουσική, κι επίσης χρησιμοποιούνται εκτενώς στη τζαζ. Αργότερα, η αρχαιοελληνική μουσική δέχτηκε επιρροές από τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή αυτοκρατορία, καθώς και από τη μουσική της ανατολικής Ευρώπης.
Μεσαίωνας
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (500 – 1400), το μοναδικό ευρωπαϊκό ρεπερτόριο που διασώζεται και χρονολογείται πριν τις αρχές του 8ου αιώνα είναι το μονοφωνικό λειτουργικό τραγούδι της Ρωμαϊκής Καθολικής Εκκλησίας, της οποίας η κύρια παράδοση ονομάζεται Γρηγοριανό Μέλος. Παράλληλα με τις εκκλησιαστικές και ιερές παραδόσεις, υπήρχε μια ζωντανή παράδοση λαϊκών τραγουδιών με μη-θρησκευτικού χαρακτήρα (αγγλ., secular song).
Αναγέννηση
Κατά την Αναγεννησιακή περίοδο (1400 - 1600), ένα μεγάλο μέρος της διασωθέντας μουσικής της Ευρώπης του 14ου αιώνα είναι λαϊκά τραγούδια. Από τα μέσα του 15ου αιώνα, η πολυφωνία χρησιμοποιούταν από συνθέτες και τραγουδιστές σε θρησκευτικές συνθέσεις. Διακεκριμένοι συνθέτες της περιόδου θεωρούνται οι Παλεστρίνα (Palestrina), Τόμας Μόρλεϊ (Thomas Morley) και Ορλάντ ντε Λάσους (Orlande de Lassus). Τον ενδέκατο αιώνα, ο Βενεδικτίνος μοναχός Γκουίντο ντ' Αρέτσο (Guido d'Arezzo, 995 - 1050) καθιέρωσε ένα σύστημα καταγραφής της μουσικής, βασιζόμενο σε οριζόντιες γραμμές και τετράγωνα σύμβολα τα οποία σημείωναν τη σχέση της εκάστοτε νότας με μια κεντρική. Το σύστημα αυτό θεωρείται ως ο πρόδρομος του πενταγράμμου που επικρατεί στη Δυτική μουσική σημειογραφία μέχρι σήμερα. 
 Κλασσική μουσική
Η Ινδική κλασσική μουσική είναι μια από τις παλαιότερες μουσικές παραδόσεις του κόσμου. Από τον πολιτισμό της κοιλάδας Ίντους (Indus) έχουν διασωθεί γλυπτά που αναδεικνύουν χορευτικές δραστηριότητες, καθώς και μουσικά όργανα όπως το φλάουτο με επτά τρύπες. Διαφόρων ειδών έγχορδα όργανα και τύμπανα έχουν βρεθεί σε ανασκαφές που έχουν γίνει στα Harrapa και Mohenjo Daro από τον Μόρτιμερ Ουίλερ. Το ιερό κείμενο Rigveda περιέχει στοιχεία που βρίσκονται στη σημερινή Ινδική μουσική, με μουσική σημειογραφία που υποδηλώνει το μέτρο και τον τρόπο της ψαλμωδίας. Η Ινδική κλασσική μουσική (ή μάργκα) είναι μονοφωνική και βασίζεται σε μια μελωδική γραμμή - ή ράγκα - που οργανώνεται ρυθμικά μέσω των τάλα. Η ινδουιστική μουσική επηρεάστηκε από περσικές πρακτικές εκτέλεσης των Αφγανών Mughal.
Η κινεζική κλασσική μουσική - η παραδοσιακή τέχνη ή αλλιώς αυλική μουσική της Κίνας - έχει ιστορία με εύρος περίπου τριών χιλιάδων χρόνων. Περιλαμβάνει αυτούσια συστήματα μουσικής σημειογραφίας, μουσικές τονικότητες και τονικά ύψη, όργανα, μουσικά είδη και στυλ. Η κινέζικη μουσική είναι πεντατονική-διατονική και έχει κλίμακες με δώδεκα φθόγγους, όπως οι αντίστοιχες του δυτικοευρωπαϊκού συστήματος.
Στη δυτική Ευρώπη, η μουσική εξελίχθηκε από τη μονοφωνία ως την πολυφωνία και την ομοφωνία, από την εξάρτησή της στο ποιητικό - κυρίως θρησκευτικού αρχικά περιεχομένου - κείμενο, έως την ανεξαρτητοποίηση της από τη γλώσσα μέσω της ενόργανης μουσικής, από τις πρώτες προσπάθειες για δημιουργία ενός ορθολογικού συστήματος σημειογραφίας από τον Βοήθιο κατά τον 5ο αιώνα, μέχρι την τονική μουσική και από εκεί στην ατονικότητα στις αρχές του 20ου αιώνα. Στον δυτικοευρωπαϊκό χώρο επινοήθηκε επίσης και τελειοποιήθηκε σειρά από συστήματα Μουσικής Σύνθεσης, όπως η Αντίστιξη ή Κοντραπούντο, η Φούγκα, η Αρμονία, ο Δωδεκαφθογγισμός ή Σειραϊσμός.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Η ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ
                            ΜΟΥΣΙΚΗΣ[4]

Σύμφωνα με τις αρχές του Νέου Σχολείου και την ολιστική προσέγγιση της γνώσης, παρατηρούμε μια στενή σχέση των μαθημάτων του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών με τη Μουσική. Προκειμένου να μελετήσουμε αυτή τη σχέση, θέσαμε μια  σειρά ερωτημάτων σε καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κυρίως του σχολείου μας. Οι απαντήσεις που μας δόθηκαν, μελετήθηκαν, αξιολογήθηκαν και τις συμπεριλάβαμε στη διαθεματική προσέγγιση και παρουσίαση της μουσικής που ακολουθεί.

3.1: ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ   
1) Πως βοήθησε η μουσική στην ανάπτυξη και διάδοση του αρχαίου θεάτρου;
2) Ποια είδη τραγουδιών ανήκουν στην πρώτη κατηγορία δηλαδή τραγούδια για θεούς;
3) Ποια είδη  τραγουδιών ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία δηλαδή τραγούδια για ανθρώπους;
4) Τι ήταν οι νόμοι και πως σχετίζονται με την μουσική;7777

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΑ

  1. Πως επηρεάζει η μουσική τους οργανισμούς;
  2. Λέγεται ότι αν βάζεις μουσική όταν ο οργανισμός είναι ακόμα έμβρυο θα διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του παιδιού. Ισχύει;
  3. Κλασσική μουσική  ή  Heavy Metal. Ένας οργανισμός μεγαλώνει καλύτερα ακούγοντας κλασσική μουσική ή Χέβι μέταλ;
  4. Η μουσική ηρεμεί τα ζώα.  Αλήθεια Ή Μύθος;
  5. Τα φυτά αναπτύσσονται περισσότερο με την μουσική; Αν ναι, με ποιο είδος περισσότερο;


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

1. Πως επηρεάζει η γεωγραφική θέση ενός τόπου τις μουσικές παραδόσεις και τα  έθιμα ;
2. Υπάρχουν κάποια είδη μουσικής που έχουν καθαρές γεωγραφικές επιρροές· αν ναι, έχουν υποστεί κατηγοριοποιήσεις ώστε να διευρυνθεί το μουσικό φάσμα και η ποικιλία τους ;
3. Γιατί διαφέρει τόσο έντονα η μουσική από τόπο σε τόπο ; (πχ Δύση - Ανατολή) 
4. Πως επηρεάζει η μουσική τον τρόπο ζωής μιας γεωγραφικής περιοχής ;
5. Διαφορετικοί γεωγραφικοί τόποι σε κάθε μήκος και πλάτος τη ίδιας χώρας έχουν τις ίδιες μουσικές επιρροές, συνεπώς, δημιουργούν την ίδια ιδιότυπη μουσική;
6. Έχοντας κάποιες γεωγραφικές γνώσεις , είναι δυνατό να κρίνει ένας άνθρωπος τη μουσική και το αντίστροφο ;


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

1.      Πως συνδέονται οι αρμονικές κινήσεις της γυμναστικής με τη μουσική ;
2.      Πιστεύετε πως η γυμναστική πρέπει να συνοδεύετε οπωσδήποτε από  μουσική ;
3.      Θεωρείτε πως αυτός που γυμνάζετε με συνοδεία μουσικής αποδίδει καλύτερα ;
4.      Πώς επηρεάζει η γυμναστική την απόδοση των καλλιτεχνών στις ζωντανές εμφανίσεις τους ;
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

  1. θα μπορούσε η μουσική να αποτελέσει πηγή έμπνευσης ενός ζωγράφου;
  2. Ανάλογα με το είδος μουσικής που ακούμε, μπορεί να επηρεαστεί η γνώμη μας για ένα έργο τέχνης ;
  3. Μπορεί να αποτυπωθεί ένα μουσικό κομμάτι σε ένα έργο τέχνης;
  4. ¨ένα μουσικό κομμάτι ή ένα έργο τέχνης που θα επιλέξετε να ακούσετε και να δείτε ή να ζωγραφίσετε αντίστοιχα, επηρεάζεται από τη διάθεσή σας;,


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

1.      Πως και πόσο επηρεάζει η μουσική την θρησκεία και το αντίστροφο;
2.      Λαμβάνοντας  υπόψη ύμνους της εκκλησίας, τι κληρονομιά αφήνει καθένας από αυτούς;
3.      Από υμνολόγια ως σπιρτουαλ μουσική: ποιο το μέλλον τους: μπορούν να συναγωνιστούν τα αλλά είδη μουσικής;
4.      Λαμβάνοντας υπόψη το mainstream των Iron Maiden καθώς και ελληνικά συγκροτήματα όπως Rotting Christ,  κατά την γνώμη σας το κάνουν για εμπορικούς ή καθαρά για αθεϊστικούς ή ακόμη και σατανικούς λόγους;
5.      Ο B.B. King έκανε συμφωνία με τον θεό, ο Jimmy Page με τον διάβολο. Πως ένας άνθρωπος-μουσικός μπορεί να αγγίξει το παραφυσικό?
6.      Ο B.B. King έκανε συμφωνία με τον θεό, ο Jimmy Page με τον διάβολο. Πως ένας άνθρωπος-μουσικός μπορεί να αγγίξει το παραφυσικό?
7.       Αρχαία Ελληνική Θρησκεία και Μουσική. Πως η μουσική επηρέασε τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και την Αρχαία Ελληνική θρησκεία;


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

  1. Πως ενθαρρύνει η μουσική του στρατιώτες κατά τη διάρκεια της μάχης;
  2. Πως βοήθησε η μουσική στη διατήρηση της ιστορίας και των παραδόσεων; (πχ στα παραδοσιακά τραγούδια)
  3. Πως βοήθησε η μουσική στη διατήρηση των μύθων μέσα από το πέρασμα του χρόνου;
  4. Γιατί πολύ σπουδαίοι πολιτισμοί θεωρούσαν τη μουσική σημαντική για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών;
  5. Υπάρχουν περιπτώσεις που η μουσική έγινε φορέας επαναστατικών ιδεών;
  6. Έχουν κριθεί ποτέ γεγονότα μόνο και μόνο από τη μουσική?


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

1. Πώς οι αριθμοί αντιστοιχούν σε συχνότητες της μουσικής?
2. Ποιο είναι το Πυθαγόρειο Θεώρημα της μουσικής?
3. Ποια η σχέση μουσικής και τριγωνομετρίας?
4. Ποιες είναι οι δυο συνιστώσες της μουσικής που είναι ο ρυθμός και η αρμονία?


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ

1. Ποιες αρχές της Φυσικής διέπουν την κατασκευή και τη λειτουργία των μουσικών οργάνων;
2. Πως επιτυγχάνεται η παραγωγή και η διάδοση του ήχου (πχ στα έγχορδα όπως η κιθάρα) ;
3. Ποια είναι η σχέση θέσης και ακρόασης του θεατή (πχ στο Μέγαρο Μουσικής ή ακόμα και σε μια απλή μη ηχομονωμένη αίθουσα σχολείου) ;
4. Πως φτιάχνεται ένα έγχορδο (πχ κιθάρα) ;
5. Ποια είναι η ερμηνεία των κυματογράφων της φωνής και των μουσικών οργάνων?


ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

1. Πιστεύετε ότι η μουσική συμβάλει στη μεταβολή της ψυχικής διάθεσης του ανθρώπου?
2. Σε τι βαθμό μπορεί να επηρεάσει η μουσική τα παιδιά?
3. Η μουσική μπορεί να ασκήσει επιρροή στον άνθρωπο? Γιατί συμβαίνει αυτό?
4. Κατά πόσο μπορεί η μουσική να βοηθήσει στη θεραπεία ατόμων με ψυχικά προβλήματα?






    3.2: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ  ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ
             ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Συλλέγοντας τις απαντήσεις των ειδικών επιστημόνων και των καθηγητών μας,  και μελετώντας τη σχετική βιβλιογραφία, θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τη σχέση της μουσικής με άλλες επιστήμες.

3.2.1: Μουσική και Αρχαίο Θέατρο [5]
  
Η στενή σχέση Μουσικής και Αρχαίου Θεάτρου διαφαίνεται από τη μουσική δράση στις παραστάσεις του Αρχαίου Δράματος, το χορό και τους αντιφωνικούς μουσικούς διαλόγους, τα τραγούδια των εορτών, τους μουσικούς διαγωνισμούς και τη δραματοποίηση μιας αρχαίας παράστασης με μίμηση ύφους και ήχων της μουσικής.
Στην αρχαία Ελλάδα, η "χρυσή εποχή" για τη θεατρική μουσική τοποθετείται στις αρχές του 5ου αι., όταν, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη  κατά την «παιδική ηλικία» της τραγωδίας, "Πιο πολλά ήταν τότε τα μέλη από τα μέτρα"..., ως τον Αισχύλο που κατάφερε να ζυγίσει ακριβοδίκαια το μέλος (τραγούδι με μουσική) και το μέτρον (απαγγελία χωρίς μουσική).
Η μουσική στις αρχαίες παραστάσεις δεν περιοριζότανε στα χορικά στάσιμα, αλλά "επένδυε" και τα επεισόδια, συνοδεύοντας συχνά και τις μονωδίες (δηλαδή, τις ..."άριες" των υποκριτών). Αυτό πιθανώς εγκαινιάστηκε από τον Σοφοκλή. Η κορύφωση στη χρήση της μονωδίας (ή, κατά Αριστοφάνη, ..."η κατάχρησή της") εμφανίζεται με τους "μοντέρνους": τον Ευριπίδη, τον Αγάθωνα και τους μετέπειτα ασημότερους δημιουργούς και τον 4ο αι. π.Χ. το θεατρικό τραγούδι εξατομικεύεται οριστικά.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης κλασικής εποχής (7ος- τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα, η μουσική παύει να είναι αποκλειστικότητα των ιερατείων και της μαγείας και εντάσσεται στη ζωή της πόλης ως μέσο παιδείας. Από την εποχή αυτή και μετά υπάρχουν όλο και περισσότερα εικονογραφικά τεκμήρια. Βρίσκονται κυρίως πάνω σε όστρακα (δηλαδή θραύσματα αγγείων) ή σε ολόκληρα αγγεία και δείχνουν σκηνές της μουσικής ζωής τόσο σχετικές με τη λατρεία όσο -αυτό δε είναι πολύ σημαντικό- και από την ιδιωτική ζωή. Οι παραστάσεις αυτές παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο παιξίματος διαφόρων μουσικών οργάνων, καθώς και για την κατασκευή τους.
Τον 7ο και περισσότερο τον 6ο αιώνα αυξάνονται οι επώνυμα γνωστοί μουσικοί και μπορούν επίσης να επισημανθούν με αρκετή ακρίβεια διάφορες μουσικές μορφές. Βέβαια ο όρος μουσικές μορφές χρησιμοποιείται ως ένα βαθμό καταχρηστικά. Κατά την αντίληψη της αρχαϊκής και της κλασικής εποχής η λέξη μουσική δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην τέχνη των ήχων αλλά στο σύνολο των πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου και σε κάθε τέχνη που ήταν υπό την προστασία των Μουσών, ιδιαίτερα στην λυρική ποίηση. Έτσι οι μουσικές μορφές, είναι για μας σήμερα κατ’ αρχάς ποιητικές μορφές, είδη ποιημάτων. Μπορεί να γίνει ένας λίγο- πολύ σχηματικός διαχωρισμός ανάμεσα σε τραγούδια για Θεούς, δηλαδή μουσική για την θρησκευτική λατρεία, και τραγούδια για ανθρώπους, δηλαδή κοσμική μουσική. Στην πρώτη κατηγορία (τραγούδια για θεούς) ανήκουν κατ’ εξοχήν ο ύμνος, ο παιάνας, ο διθύραμβος κ.ά.
Ο ύμνος είναι ένα χορικό ή μονωδικό τραγούδι (ποίημα) με παρακλητικό ή δοξαστικό χαρακτήρα για κάποιον θεό.
Ο παιάνας ήταν ύμνος που αποδίδονταν από χορούς ανδρών ή γυναικών για τον Απόλλωνα και την Άρτεμη σε κρίσιμες περιστάσεις και για τη λύτρωση από συμφορές. Οι παιάνες για τον Απόλλωνα αποδίδονταν από ανδρικό χορό, ενώ οι παιάνες για την Άρτεμη από γυναικείο. Τελικά ο παιάνας εξελίχθηκε σε φόρμα πολλών ειδών (πολεμικός, ευχαριστήριος, επιτραπέζιος), ενώ σταδιακά άρχισε να απευθύνεται και σε άλλους θεούς.
Ο διθύραμβος είναι χορικό τραγούδι κυρίως προς τιμήν του Θεού Διονύσου. Διασώζονται πλήρεις διθύραμβοι του ποιητή Βακχυλίδη και μεγάλα αποσπάσματα διθυράμβων του Πινδάρου.
Στη δεύτερη κατηγορία (τραγούδια για ανθρώπους) ανήκουν μεταξύ άλλων ο υμέναιος και το επιθαλάμιον, ο θρήνος, το επινίκιων κ.ά.
Ο υμέναιος και το επιθαλάμιον είναι τραγούδια του γάμου που παίζονταν στη διάρκεια της συνοδείας της νύφης από το σπίτι του γαμπρού, ενώ τη μελωδία τους έπαιζε αυλός.
Ο θρήνος είναι πένθιμο τραγούδι. Η προέλευση του πρέπει προφανώς να αναζητηθεί στα μοιρολόγια κατά την ταφή των νεκρών, τα οποία περιγράφει ήδη ο Όμηρος.
Το επινίκιων είναι χορικό, θριαμβευτικό τραγούδι προορισμένο να υμνήσει μια πολεμική ποιητική μουσική καθώς και αθλητικούς αγώνες.
Εκτός, όμως, από τις μουσικές και ταυτόχρονα ποιητικές μορφές από τον 7ο αιώνα π.Χ. ήταν γνωστές μουσικές μορφές που δεν συνδυάζονταν με τον ποιητικό λόγο- υπήρχε δηλαδή μ’ άλλα λόγια καθαρή οργανική μουσική. Ένα τέτοιο είδος είναι ο «νόμος». Οι νόμοι ήταν αρχικά απλές μελωδίες πάνω στις οποίες τραγουδούσαν ποιήματα αφιερωμένα στους Θεούς. Ονομάστηκαν νόμοι γιατί απαγορευόταν αυστηρά η απομάκρυνση και παρέκκλιση από τις θεμελιώδεις αρχές του. Έτσι ο όρος αναφερόταν μεν στη μουσική, δεν αφορούσε όμως μόνο την οργανική μουσική.

3.2.2: Μουσική και Βιολογία (Μίτωση, ανάπτυξη, ανάμιξη,..)
Η δόμηση ενός έργου μουσικής είναι παρόμοια με τη δόμηση ενός οργανισμού. Απαιτούνται αντιστοιχίες και εφαρμογές παραλλαγών στα σώματα – οργανισμούς και  συνύπαρξη των διαφορετικών δομών για οργανωμένη κοινωνία-ορχήστρα. Συνεπώς, η σχέση μεταξύ βιολογίας και μουσικής είναι μεγάλη.
Μουσική και βιολογία στον άνθρωπο[6]
Η μουσική επηρεάζει κατά ένα μεγάλο μέρος την συμπεριφορά του ανθρώπου. Τα άτομα που ασχολούνται με την μουσική είναι πιο ευαίσθητα από τους άλλους. Επίσης στο πανεπιστήμιο Northwest έρευνες αποκάλυψαν οτι η μουσική αυξάνει την ευαισθησία, μπορεί να θεραπεύσει την δυσλεξία και ίσως ακόμα και τον αυτισμό. Επίσης τα άτομα που παίζουν ένα μουσικό όργανο έχουν αυξημένη αντίληψη. Η έρευνα διεξήχθη από τριάντα άτομα (μουσικούς και μη-μουσικούς) ηλικίας από 19 εώς 35 ετών. Οι εθελοντές ενώ παρακολουθούσαν ένα υποτιτλισμένο ντοκιμαντέρ, άκουγαν επαναλαμβανόμενα ένα κλάμα μωρού μέσω ακουστικών. Με ηλεκτρόδια κατέγραφαν την αντίδραση του εγκεφάλου κάθε εθελοντή στους ήχους. Οι μουσικοί είχαν λιγότερες αντιδράσεις από τους άλλους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η μουσική εκπαίδευση μπορεί να είναι χρήσιμη σε παιδιά γιατί βοηθάει τον εγκέφαλο τους να επεξεργάζεται πιο σύνθετους ήχους, αυξάνοντας την ακοή και τον ίδιο τον εγκέφαλο. Βοηθάει επίσης στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας και του αυτισμού.
Στην επιστημονική κοινότητα είναι ευρέως γνωστό το «effect Mozart », δηλαδή η επιρροή της μουσικής του Μότζαρτ στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αποδείχθηκε ότι αν ο άνθρωπος ακούσει για κάποια ώρα κλασική μουσική, ο εγκέφαλός του λειτουργεί καλύτερα και αποτελεσματικότερα, τουλάχιστον για ένα τέταρτο μετά. Πιθανώς, το ίδιο αποτέλεσμα να επέρχεται και με το άκουσμα άλλων ειδών μουσικής αλλά δυστυχώς δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη κάποια σχετική έρευνα.
Μουσική και βιολογία στα φυτά, στα ζώα και στα έμβρυα.[7]
Στην Ινδία, ο  καθηγητής Σίνγκχ, του Πανεπιστημίου του Ανομαλάϊ βεβαίωνε (1985)  ότι  τα φυτά είναι πολύ πιο  ευαίσθητα στη μουσική  από τους ανθρώπους. Διάφορα  πειράματα    που  έκανε, τον οδήγησαν  στο  συμπέρασμα, ότι τα φυτά  επιταχύνουν πολύ την ωρί­μανση των καρπών τους, κάτω από την επίδραση ορισμένων μελωδιών. Το γεγονός αυτό το έχει διαπιστώσει  και ο  Σκανδιναβός ειδικός  επιστήμονας Κάρλ Κρίστιανσεν,  που γράφει σε   μελέτη του:    «Κάτω από τους ήχους ενός βιολιού, για  παράδειγμα, η « Μιμόζα Πούντικα»  αναπτύχθηκε  και οι ρίζες της δυνάμωσαν  κατά 60%  πιο γρήγορα, απ όσο  θα αναπτύσσονταν   σε κανονικές συνθήκες.  Φαίνεται ότι οι υψηλοί τόνοι είναι πιο αποτελεσματικοί από τους χαμηλούς  και  οι φωνές των γυναικών και των παιδιών επιδρούν ευεργετικά   ενώ το αντίθετο  συμβαίνει με τις φωνές των ανδρών. Ωστόσο, οι προτιμήσεις αλλάζουν   από φυτό σε φυτό.  Και κάτι άλλο ακόμη:   Ο καθηγητής   Ιβάν  Γκουνάρ,   διευθυντής της έδρας  Φυσιολογίας  των φυτών, της Αγροτικής Ακαδημίας της Μόσχας, μπόρεσε να ενισχύσει, με κάποια ειδική  ηλεκτρονική συσκευή  τις   «φωνές» των φυτών. Διαπίστωσε, λοιπόν, ότι ένα βλαστάρι κριθαριού  «φωνάζει»  όταν το βουτήξουμε μέσα  σε   νερό πολύ  ζεστό.   Αυτή είναι μια απόδειξη  ότι τα φυτά έχουν νευρικό σύστημα και   αισθητήρια όργανα, ανάλογα  με εκείνα   των ανώτερων Ζωικών   οργανισμών. Άλλωστε,  ίσως έχουμε ακούσει  γεωργούς να  λένε ότι «ακούνε» τις φωνές  των φυτών,  και το χυμό που τρέχει μέσα τους.
Τέλος  να πούμε  ότι  ακόμη και τα κομμένα άνθη αντιδρούν ανάλογα – όσο είναι τρυφερά – στον ανθρώπινο μαγνητισμό. Αν το άτομο που τά έχει, τα καλοδέχτηκε τότε διατηρούνται περισσότερο  τρυφερά, αν τα  πήρε  με άρνηση, ή αδιάφορα, τότε μαραίνονται πιο γρήγορα. Ακόμη  και  στη  μακρινή  αρχαιότητα  ο Εμπεδοκλής, ο Αριστοτέλης  και άλλοι πίστευαν  ότι  τα  φυτά  έχουν ψυχή.
Έχει παρατηρηθεί ότι παίζοντας μουσική και κατά προτίμηση κλασσική, στις αγελάδες, αυξάνεται κατά πολύ η παραγωγή γάλακτος. Και για τα φυτά έχει αποδειχθεί με διάφορα πειράματα ότι επηρεάζεται η ανάπτυξή τους όταν στον χώρο που βρίσκονται ακούγονται ήχοι κλασσικής μουσικής. Η ψυχολογία των φυτών άρχισε να απασχολεί τον άνθρωπο στα τέλη του 18ου αιώνα, αλλά ο πρώτος που έθεσε τις βάσεις της ήταν ο αμερικανός φυτοκόμος Λούθερ Μπάρμπανκ. Στη δεκαετία του 1890, ο Μπάρμπανκ εργαζόταν στην σταυρωτή γονιμοποίηση φυτών με σκοπό την παραγωγή νέων ποικιλιών. Κατά την διάρκεια της εργασίας του συνήθιζε να μιλάει στο φυτό που ήθελε να αναπτυχθεί διαφορετικά από τα υπόλοιπα διαβεβαιώνοντάς το ότι το αγαπάει πολύ και ότι είχε γενικώς καλές προθέσεις προς αυτό, ζητώντας του παράλληλα την βοήθειά του ώστε να πετύχουν τα πειράματά του. Βέβαιο είναι ότι ο Μπάρμπανκ πέτυχε κάποιες ανθεκτικές ποικιλίες από πατάτες και δαμασκηνιές οι οποίες καλλιεργούνται ακόμα και σήμερα. Αργότερα ο Αμερικανός αγροτοχημικός Τζωρτζ  Ουάσιγκτον Κάρβερ (1864-1943) χρησιμοποίησε μια διαφορετική μέθοδο περιποίησης των άρρωστων φυτών. Τραγουδώντας τους κατά την διάρκεια που τα μεταφύτευε, έλεγε πως τα φυτά κρύβουν μέσα τους το μυστικό που τα βοηθά να ξεπερνούν την αρρώστια το οποίο το είχε καταλάβει και έτσι πετύχαινε αυτά τα απροσδόκητα αποτελέσματα.
Ο ειδικός στους ανιχνευτές αλήθειας Κλήβ Μπάκστερ, έκανε πειράματα με φυτά τα οποία τα είχε συνδέσει με τα ηλεκτρόδια του ανιχνευτή αλήθειας. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως απλά όταν έκανε σκέψη να κάψει ένα φύλλο του φυτού, αυτό ταραζόταν πριν ακόμη ανάψει το σπίρτο. Ένα φυτό όταν το πλησίαζε κάποιος έχοντας  κακές  προθέσεις, αυτό έδειχνε ξαφνικά μαραμένο. Ο Μπάκστερ απόδειξε πως τα φυτά έχουν μνήμη και αναγνωρίζουν ένα πρόσωπο που κάποτε τα είχε βλάψει. Τελευταία ένα χρηματιστής συνδέοντας με ηλεκτρόδια ένα φυτό και σε συνέχεια με τις ενδείξεις του χρηματιστηρίου, αποκωδικοποιώντας με ένα δικό του τρόπο τις αντιδράσεις του φυτού πέτυχε πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα στις επιλογές του.
Το έμβρυο[8]
Το έμβρυο ακούει, επικοινωνώντας έτσι με το εξωμήτριο περιβάλλον. Πρώτα – πρώτα, ακούει τον καρδιακό παλμό της μητέρας και συνδέεται έτσι με τον ρυθμό που υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν. Τα συμπεράσματα των ερευνητών, πειραματικά τεκμηριωμένα, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας των υπερήχων, η οποία επιτρέπει τη λεπτομερή παρακολούθηση της εμβρυϊκής ζωής, αλλά και της ανάπτυξης νέων ψυχολογικών και λοιπών μεθόδων αναδρομής στην εμβρυϊκή ζωή, συγκλίνουν στις εξής βασικές αρχές: Η εμβρυϊκή ανθρώπινη ύπαρξη, ήδη από την αρχή της ζωής της, 'εξ άκρας συλλήψεως', από την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο, έχει «αυτό - συνείδηση», αισθητηριακές αντιλήψεις, συναισθηματικά και νοητικά βιώματα και μνήμη. Το έμβρυο, ενωμένο σωματικά και ψυχικά με την Μητέρα, ήδη μετά τη σύλληψη δέχεται και ζει την ίδια στιγμή μαζί της τα συναισθήματά της, τις σκέψεις της, τις ιδέες της, τα βιώματά της. Αυτές οι πρώτες εμπειρίες διαπλάθουν την σωματική και ψυχική ύπαρξή του και καθορίζουν την μελλοντική του υγεία και νοοτροπία. Το άκουσμα της φωνής της μητέρας και η μουσική πλάθουν το σώμα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μελλογέννητου. Η φωνή της μητέρας είναι το πιο σημαντικό άκουσμα του εμβρύου καθώς το έμβρυο συνδέεται ψυχικά με αυτήν. Αν αυτή η πάλλουσα αρμονική φωνής της μητέρας είναι εμποτισμένη με συγκίνηση, με αγάπη, αν έχει αυτές τις αποχρώσεις, που μόνον η ίδια η αγάπη της μπορεί να προσδώσει, δομεί αρμονικά όλα τα όργανα του εμβρύου, ιδιαίτερα οικοδομεί αρμονικά τον εγκέφαλό του και το νευρικό του σύστημα. Και το κυριότερο μέσα απ' αυτή την ευτυχή ακοή, την ευτυχή επικοινωνία του εμβρύου με την μητέρα του, το παιδί αντλεί ένα βαθύ συναίσθημα ασφάλειας, μια επιθυμία επικοινωνίας με τον κόσμο, όπου θα ζήσει μετά τη γέννησή του. Αν αντίθετα αυτή η επικοινωνία δεν είναι ευτυχισμένη - επειδή το έμβρυο συλλάμβανε τους απορριπτικούς ήχους της φωνής της μητέρας του, αν η επικοινωνία ήταν τραυματική, το παιδί δεν επιθυμεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Και μετά τη γέννησή του, αυτή η έλλειψη επιθυμίας επικοινωνίας μπορεί να εκδηλωθεί ως αντικοινωνικότητα, ως μελαγχολία, ως επιθετικότητα και υπερβολική εσωστρέφεια, ή να φθάσει ακόμη και στον αυτισμό. Άγγλος ιατρός (ο Salk, 1981) ανακάλυψε ότι οι ρυθμικοί, ήρεμοι κανονικοί χτύποι της καρδιάς της μητέρας ενίσχυαν και ηρεμούσαν το έμβρυο, ενώ οι άτακτοι από το στρες χτύποι της καρδιά της, το τάραζαν. Όταν ο γιατρός αυτός έβαλε σε θερμοκοιτίδες τα πρόωρα βρέφη να ακούνε τον ρυθμό της καρδιάς της μητέρας (μέσα από κασέτα), παρατήρησε γρήγορη αύξηση του βάρους τους. Το αυτί του εμβρύου ολοκληρώνεται και γίνεται λειτουργικό στους τεσσερσήμισι μήνες της κυήσης. Ο δόκτωρ Tomatis όμως εξηγεί ότι «κάθε κύτταρο του εμβρύου είναι και ένα αυτί». Το έμβρυο ακούει δηλαδή μετά τη σύλληψη με όλα του τα κύτταρα, κι αυτή η ακοή του εξωτερικού κόσμου μέσα από την μήτρα της μητέρας του προσδιορίζει, μετά την γέννησή του, την ποιότητα της επικοινωνίας του, καθώς και την ανάγκη του για επικοινωνία με τον κόσμο. Η φωνή της μητέρας, του πατέρα και του περιβάλλοντος γενικά του παιδιού, όταν μάλιστα διαποτίζονται από την αγάπη, που (όπως οι μουσικοί ξέρουν), δίνει στη φωνή τον πλούτο των «αρμονικών», ενεργοποιεί το έμβρυο, ενδυναμώνει το νευρικό του σύστημα, το προετοιμάζει στην άσκηση του λόγου και της ομιλίας, στην εκμάθηση της μητρικής του γλώσσας, στην ευγλωττία και στην καλή σχολική και μαθησιακή επίδοση! Ο Γάλλος καθηγητής Tomatis, θεραπεύει στα κέντρα που ήδη λειτουργούν σε όλον τον κόσμο (και στην Ελλάδα) τους διαταραγμένους ή αγχωμένους ψυχικά ενήλικους και παιδιά (από λεκτικές, ακουστικές και λοιπές διαταραχές επικοινωνίας) βάζοντάς τους ν' ακούσουν τη φωνή της μητέρα τους, και αν δεν υπάρχει, τους βάζει τη μουσική Mozart, όπως ακουγόταν σε εμβρυϊκή περίοδο, μέσα από το υδάτινο περιβάλλον της μήτρας. Συνταρακτική είναι η επίδραση της μουσικής στο έμβρυο. Αγαπάει τη μουσική και μάλιστα κάνει τις επιλογές του. Μας λένε ότι το έμβρυο αγαπάει την απαλή κλασσική μουσική - ιδίως Mozart και του Βιβάλντι - ενώ ενοχλείται από την έντονη μουσική του Μπετόβεν και αρρωσταίνει από την μοντέρνα μουσική «σκληρού μετάλλου» δίνει κλωτσιές στη μητέρα του, όταν ακούει αυτή τη μουσική)! Διάσημοι μουσικοί όπως οι Yehudi Menuhin, Olivier Messian, Arthuro Rubinstein, όταν ρωτήθηκαν από πότε αισθάνθηκαν την αγάπη για τη μουσική, δήλωσαν δημόσια ότι αυτήν την αγάπη την είχαν ήδη κατά τη γέννησή τους και ότι την όφειλαν στην μητέρα τους, που έπαιζε ή άκουγε μουσική στην εγκυμοσύνη της. Ο Ούγγρος μουσικοσυνθέτης Zoltan Kodaly και ο Yehudi Menuhin διδάσκουν ότι η μουσική αγωγή του παιδιού πρέπει ν' αρχίσει  πριν από τη γέννηση! Το τραγούδι της μητέρας και του πατέρα και μάλιστα σε χορωδία συγκλονίζουν το έμβρυο και βοηθούν την αρμονική του ανάπτυξη, γιατί κάθε ήχος βοηθάει στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μέρους του ανθρώπινου σώματος. Οι ψυχικές ικανότητες του εμβρύου. α) το έμβρυο αισθάνεται τα συναισθήματα της μητέρας τους. β) συλλαμβάνει τις σκέψεις της μέσα από τα ίδια του τα κύτταρα. γ) το έμβρυο έχει μνήμη και απομνημονεύει, εγγράφοντας στα κύτταρά του, τις σκέψεις της μητέρας του, τα μηνύματα που εκείνη του στέλνει, τη σχέση της με τον πατέρα, τη στάση της στη ζωή, τη νοοτροπία της, τα ιδανικά και τους στόχους της, την ποιότητα της ύπαρξής της. Το έμβρυο συναισθάνεται ιδιαίτερα την ψυχική στάση που η μητέρα του τρέφει απέναντί του. Αν είναι θετική ή απορριπτική. Αν επιθυμεί τη γέννησή του ή όχι.
Ο ιατρός Αθ. Καυκαλίδης μας αναφέρει περιπτώσεις ενηλίκων, που αναβίωναν τις τραγικές προγεννητικές τους εμπειρίες της μη επιθυμίας της γέννησής τους από τη μητέρα τους (της μη αποδοχής της εγκυμοσύνης της καθώς και εμπειρίες απόγνωσης από τον ταραγμένο ψυχισμό της). Επίσης, ο γνωστός καρδιοχειρουργός του Ωνάσειου Νοσοκομείου, κύριος Δρίτσας, δήλωσε σε συνέντευξή του σε τηλεοπτική εκπομπή του κρατικού καναλιού, ότι χρησιμοποιεί τη μουσική για να επιβραδύνει τους χτύπους της καρδιάς των ασθενών του κατά την ανάνηψη και στη διάρκεια της παραμονής τους στην εντατική, μετά από εγχείρηση καρδιάς. Την ίδια μέθοδο εφαρμόζει επίσης τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της εξέτασης των ασθενών του, προκειμένου να τους βοηθήσει να χαλαρώσουν και να αποβάλλουν το άγχος τους. Πολλοί ερευνητές αναφέρουν περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας που οφείλονταν στην μη αποδοχή του φύλου από τη μητέρα (που επιθυμούσε κοριτσάκι ενώ είχε αγόρι μέσα της) ή στο φόβο του ενήλικου άνδρα να ξαναβρεθεί στη γυναικεία μήτρα και να ξαναζήσει έτσι τις τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει ως έμβρυο. Η επιθυμία της εγκύου για κορίτσι, ενώ έχει αγόρι (ήδη από τη σύλληψη το φύλο είναι καθορισμένο), δίνει στο αγοράκι χαρακτηριστικά θηλυπρέπειας και η επιθυμία της για αγοράκι ενώ έχει ήδη κοριτσάκι, δίνει στο κοριτσάκι χαρακτηριστικά αγοροκόριτσου και δυσκολεύει στο κορίτσι τη λειτουργία της μητρότητας. Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται στο νέο άνθρωπο σύγχυση ως προς την ταυτότητα του φύλλου, διότι η επιθυμία της μητέρας επιδρά στο ορμονικό σύστημα του παιδιού. Η έγκυος πρέπει απλώς να επιθυμεί έναν ΑΝΘΡΩΠΟ ολοκληρωμένο με όλες τις αρετές, «ανδρικές» και «γυναικείες»! Η αρνητική στάση της μητέρας ή του πατέρα προκαλεί σοβαρό τραύμα για το μωρό, που παρακωλύει την ομαλή φυσική και ψυχική του ανάπτυξη, εγγράφεται στα κύτταρά του και εκτός από τις φυσικές ατέλειες, αδυναμίες, που μπορεί να δημιουργήσει, μειώνει την επιθυμία του για ζωή και επικοινωνία με τον κόσμο, όπου προορίζεται να ζήσει... Αντίθετα τα θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά, η ευτυχία, ο θαυμασμός, η γεμάτη εμπιστοσύνη, σεβασμό και αισιοδοξία αναμονή της γέννησής του, που επίσης εγγράφονται, συνεισφέρουν σημαντικά στην υγιή, ομαλή και αισιόδοξη φυσική, συναισθηματική και νοητική του ανάπτυξη.

3.2.3: Μουσική και Γεωγραφία

Η μουσική του κάθε τόπου είναι ξεχωριστή και επηρεάζει σημαντικά τη ζωή των κατοίκων του. Κάθε περιοχή έχει διαφορετικά γνωρίσματα που έρχονται σε συνάρτηση με το ανάγλυφό της και το κλίμα της. Επιπλέον, οι διαφορετικές πρώτες ύλες των εκάστοτε περιοχών σε συνάρτηση με την τεχνολογική τους πρόοδο, οδηγούν στην κατασκευή διαφορετικών μουσικών οργάνων. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μουσικούς που μεγαλώνουν με διαφορετικά μουσικά ακούσματα και πολιτισμικές παραδόσεις που επηρεάζουν τη μουσική τους παιδεία. Παρατηρούνε συχνά ότι, ακόμη και αν δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε γεωγραφικούς τόπους της ίδιας χώρας, επισημαίνουμε σημαντικές μουσικές διαφορές. Με λίγα λόγια, κάθε γεωγραφική περιοχή δημιουργεί μουσικούς με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ,οι οποίοι εκπροσωπούν τη μουσική ιδεολογία του τόπου από τον οποίο κατάγονται. Οι ανταλλαγές μεταξύ των λαών σε όργανα και τραγούδια οδήγησαν στο σημερινό μουσικό μας πλούτο. Έτσι, κατά τη μουσική ακρόαση μπορούμε να εντοπίσουμε κοινά και διαφορετικά στοιχεία των λαών στην καθημερινότητα του ανθρώπου, στο γάμο, στο φαγητό, στην οικογενειακή θαλπωρή, στην αγάπη κά.   

3.2.4: Μουσική και Γυμναστική
 Η μουσική σχετίζεται άμεσα με την κίνηση  του σώματος (ρυθμός-αρμονία).Υπό τους μουσικούς ήχους το σώμα εκτελεί συγκεκριμένες κινήσεις, οι οποίες έρχονται σε συνάρτηση με τον ρυθμό της μουσικής. Έτσι, σχηματίζεται μια αρμονία και παρουσιάζετε ένα ομοιόμορφο αποτέλεσμα. Οι αρμονικές κινήσεις ή αλλιώς χορός μπορούν να διδαχθούν και έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνο τη βελτίωση και τον εμπλουτισμό των κινήσεων μας αλλά και την ευχάριστη εκγύμναση του σώματος. Όμως με την εναλλαγή μουσικών ακουσμάτων , διαφοροποιείται η τάση του σώματος να συνηθίσει έναν συγκεκριμένο ρυθμό πχ Βαλς,(3/4) , Ντίσκο μέχρι Θράς μέταλ ! Με άλλα λόγια όσο αλλάζει το τέμπο τόσο πιο πολύ ποικίλει η ταχύτητα των κινήσεων.
Επίσης, όπως η μουσική συνοδεύετε από ρυθμούς οι οποίοι στο πεντάγραμμο μεταφράζονται σε κλάσματα έτσι και στη  γυμναστική εκτελούνται κινήσεις με συγκεκριμένο ρυθμό και διάρκεια (όπως οι μουσικές αξίες , πχ όπως στα 4/4 έχουμε 4 χρόνους με διάρκεια ενός τετάρτου έτσι και στη γυμναστική επαναλαμβάνουμε ισόχρονες κινήσεις σε καθορισμένο χρονικό διάστημα και σε συγκεκριμένο ρυθμό. Όπως προαναφέραμε τα είδη μουσικής ποικίλουν σε εύρος ρυθμών έτσι και τα είδη χορού (που συνοδεύονται από την κατάλληλη μουσική, πχ  Σάλσα, Ρούμπα, Ζεϊμπέκικο, Breakdance, Σύνχρονο, Rock & Roll,Παραδοσιακά, Jive, Techno, Swing κτλ)
Παρατηρούμε ότι πάνω στη σκηνή ένα μεγάλο μέρος των καλλιτεχνών εκτελεί διάφορες κινήσεις την ώρα που δίνει τη συναυλία του είτε με απλές κινήσεις όπως  ο M.Jagger, ο Ozzy, ό Axel Rose είτε χορεύοντας  περισσότερο, ιδίως στην Pop μουσική, όπως πχ ο M.Jackson. Η χρήση της κίνησης κατά τη διάρκεια μιας μουσικής παράστασης δίνει ενέργεια στο κοινό και καθιστά τη συναυλία πιο ενδιαφέρουσα.
Ολοκληρώνοντας θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι δεν επηρεάζεται η σωματική διάπλαση από την μουσική αλλά μόνο από τη γυμναστική. Εντούτοις, η μουσική και η γυμναστική έχουν πάρα πολλά κοινά στοιχεία· αλληλοσυνεργάζονται, αλληλοσυμπληρώνονται και σε συνδυασμό το ένα με το άλλο δίνουν ένα ιδιαίτερα ευχάριστο αποτέλεσμα.  Τα είδη της μουσικής επηρεάζουν την κινητικότητα, την ενέργεια, τη δυναμική και τη λειτουργική απόδοση των μουσικών εντάσεων και του ύφους.
                                     3.2.5: Μουσική και Ζωγραφική

Η σχέση μεταξύ μουσικής και ζωγραφικής είναι μεγάλη. Υπάρχει μια απόλυτη και προγραμματική σχέση της γραμμής, του σχήματος, των χρωμάτων με τη συνολική σύνθεση ενός έργου ζωγραφικής και ενός έργου μουσικής. Ακόμα και μια μικρή εξοικείωση με την ορολογία της ζωγραφικής είναι αρκετή για να αναγνωρίζει κανείς λέξεις - κλειδιά που περιγράφουν βασικά χαρακτηριστικά της εικαστικής δημιουργίας: μοτίβο, θέμα, παραλλαγή, σύνθεση. Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν πρώτα για να περιγράψουν ιδιότητες και χαρακτηριστικά της μουσικής και κατόπιν πέρασαν στη χρήση ως δάνεια για να αποδώσουν αντίστοιχες έννοιες στη ζωγραφική. Τα αντίστροφα δάνεια είναι λιγότερα· η πιο γνωστή λέξη που παραπέμπει πρώτα στη ζωγραφική και κατόπιν στη μουσική είναι το χρώμα, χωρίς τούτο, φυσικά, να συνιστά ανάλογη με τις πιο πάνω ιδιόχρηση της λέξης από τη ζωγραφική. Και μόνη της η επισήμανση αυτή τεκμηριώνει την ύπαρξη κοινού παρονομαστή ζωγραφικής - μουσικής στο συστατικό της ουσίας τους ακολούθημα: την ονοματολογία τους. Υπάρχει όμως μια σχέση ανάλογα αισθητή στον μέσο θεατή; Αν η σχέση αυτή είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή, ο συσχετισμός είναι ρητός και τεκμηριώνεται χωρίς δυσκολία. Από πολύ παλιά οι ζωγράφοι, αναφέρθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη μουσική σε σχέση με την τέχνη τους, πάντοτε θαυμαστικά, πάντοτε σαν κάτι να έλειπε από τη δική τους, που το είχε η μουσική και πάντοτε με τη μουσική σαν ένα είδος πλοηγού ευγονίας για την τέχνη τους.
Για να πραγματοποιηθεί το γεφύρωμα της μουσικής -νοησιαρχικής τέχνης που απευθύνεται στις αισθήσεις- και της ζωγραφικής -αισθησιακής τέχνης που απευθύνεται στη νόηση- χρειάζεται την ψυχολογική διεργασία της συναισθησίας στον αντιληπτικό μηχανισμό του δέκτη. Τη δυνατότητα, δηλαδή, του δέκτη να αντιλαμβάνεται τις αντιστοιχίες ανάμεσα σε χρώματα, ήχους και συναισθήματα, να μπορεί να μεταφράσει τα ερεθίσματα μιας αίσθησης (π.χ. της όρασης) με εκείνα μιας άλλης (π.χ. της γεύσης ή της όσφρησης) ή ενός αισθήματος (π.χ. ευφροσύνης ή δυσφορίας). Μερικοί καλλιτέχνες επιμένουν στο να μεταδώσουν εντυπώσεις μουσικότητας στο ζωγραφικό τους έργο. Επιδιώκουν να διεγείρουν τον εκφραστικό τους οπλισμό στη συγκεκριμένη οικειοποίηση των «εφέ» μιας τέχνης δυναμικής, του ακούσματος, του ρυθμού, της κίνησης, σε μια τέχνη στατική, του βλέμματος, του χώρου, της αφής και της υφής. Υπάρχουν ζωγράφοι που μέσα από τις αντιστοιχίες (π.χ. χρωμάτων ή επανάληψης μορφών ή διάταξης) επιδιώκουν την αξιοποίηση του μουσικού στοιχείου. Τέτοια περίπτωση υπήρξε ο Aουγκουστ Μάκε, που ονειρευόταν να υπαγάγει τα χρώματα σε σύστημα οργανωμένο, όπως οι νότες του πενταγράμμου και προσπάθησε να δείξει αυτό που εννοούσε με συνθέσεις όπως το Αφιέρωμα στον Μπαχ (1912). Επαναλήψεις, περάσματα από υψηλούς σε χαμηλούς χρωματικούς τόνους, παύσεις και διάταξη των μορφών επιχειρούν σε αυτό καθώς και σε άλλα έργα του να εφαρμόσουν τις πρακτικές της φούγκας, συμβολικής αλλά και δομικής συνάμα υπόμνησης του μουσουργού στον οποίο αφιερώνει το έργο. Ο ίδιος έχει γράψει «Τα χρώματα, σαν τη μουσική, έχουν την αντίστιξή τους, τις υψηλές και χαμηλές νότες τους, τις υφέσεις και τις διέσεις τους». Στην παράδοση αυτή μετέχουν, ανάμεσα σε άλλους, οι σύγχρονοί του Καντίσκι, Κούπκα, Κλέε οι οποίοι επίσης έκαναν έργα με τίτλους μουσικών τύπων όπως Φούγκα, Σονάτα κ.ο.κ. Ο τελευταίος με τη Φούγκα σε Κόκκινο (1921) συγκεκριμενοποιεί περισσότερο από όλους τη μεταφορά των μουσικών μορφών στο εικαστικό λεξιλόγιο, φτάνοντας ακόμα και στη μίμηση της διάταξης που έχουν συγκεκριμένες νότες στο πεντάγραμμο[9].
Ο Καντίσκι[10], γερμανός εξπρεσιονιστής ζωγράφος, έβλεπε τα χρώματα και τις φόρμες του σαν “ήχους” και “δονήσεις”. Μιλούσε για “μελωδικές”, απλές δηλαδή, μορφές και για “συμφωνίες”, δηλαδή σύνθετες. Πίστευε ότι ανάμεσα στα χρώματα και τους ήχους, η μυστική συνήχηση εικαστικής και μουσικής εμπειρίας, είναι το θεμέλιο της τέχνης, που συνδυάζει το ορθολογικό με το μυστικιστικό στοιχείο. Λέει χαρακτηριστικά: 
«Τα βιολιά, οι χαμηλές νότες του βαθύφωνου και κυρίως τα πνευστά ενσάρκωναν συμπυκνωμένη την ώρα του δειλινού, για μένα τότε. Είδα όλα τα χρώματα που είχα στο νου μου. Άγριες, σχεδόν παράφορες γραμμές διαγράφονταν μπρος μου.
Αλλά συνειδητοποιούμε πως η τέχνη είναι γενικά πιο δυνατή απ' ότι νομίζαμε και ακόμα πως η ζωγραφική μπορεί να αποκτήσει τόση δύναμη όση και η μουσική
…»
Υποστήριζε επίσης, πως η μουσική δεν είναι υποχρεωμένη να περιγράφει την εξωτερική πραγματικότητα και, όπως το μουσικό έργο βασίζεται στον ρυθμό και το τονικό ύψος των ήχων, έτσι και η ζωγραφική περιορίζεται στα απόλυτα αληθινά της στοιχεία: το σχέδιο και το χρώμα. 
Επίσης, οι δύο μεγαλύτεροι έλληνες ζωγράφοι της εποχής τους στην εθνική τέχνη, ο Νικόλαος Γύζης (στα τελευταία σαράντα χρόνια του 19ου αι.) και ο Κωστής Παρθένης (στα πρώτα σαράντα χρόνια του 20ού αι.) έχουν ανάμεσα σε αρκετά άλλα και ένα κοινό χαρακτηριστικό: το πάθος με τη μουσική. Πρόσωπα του οικογενειακού περιβάλλοντος του Γύζη, όπως οι κόρες του και ο γυναικάδελφός του Γ. Νάζος, έπαιζαν μουσική, τα κορίτσια συχνά ενώ ο ίδιος ζωγράφιζε, όπως γράφει στα γράμματά του. Ενώ η Ιουλία Παρθένη, γυναίκα του ζωγράφου, ήταν εξαιρετικού ταλέντου μεσόφωνος και ο ίδιος έπαιζε βιολί.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η παρουσία της μουσικής είναι στο έργο των δύο καλλιτεχνών παραπάνω από αισθητή. Κοινή δεξαμενή προτύπων είχαν τα συμβολιστικά ρεύματα που διαδέχτηκαν στη ζωγραφική τον ιμπρεσιονισμό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Πολλά έργα τους έχουν για θέμα ή τίτλο αλληγορίες της μουσικής· συνήθως φτερωτές ή άπτερες μορφές που παίζουν μουσικό όργανο. Ακόμα, δείχνουν προτίμηση σε αλληγορικά θέματα στα οποία το μοτίβο του μουσικού οργάνου, συνήθως της λύρας, είναι στερεοτυπικό παρακολούθημα των μορφών, όπως στην Εαρινή Συμφωνία, Αρμονία, Η Ψυχή του Καλλιτέχνη, Ο Νέος αιώνας του Γύζη ή στα έργα του Παρθένη με θέμα τον Ορφέα και την Ευρυδίκη, Μούσες, την Αγία Καικιλία κ.ά.
 Το πεντάγραμμο που σχεδιάζει ο Γύζης στη βάση του σχεδίου Χορός των Μουσών για το οποίο η διακεκριμένη μελετητής  του έργου του Νέλλη Μισιρλή αναφέρει ότι σχεδιάζει «την κίνηση των μορφών κατ' αναλογίαν γνωστής μουσικής σύνθεσης», είναι μια ένδειξη ότι υπήρχε μία η πρόθεση ευθείας συναισθησιακής σύνδεσης του ζωγραφικού έργου με τη μουσική. Κάτι τέτοιο, με διαφορετικό μέσο, αλλά πάντως συνθετικά δεσμευτικό, υπόκειται στο ζωγραφισμένο από τον Παρθένη καπάκι του οικογενειακού πιάνου με ουρά. Ήταν το πιάνο στο οποίο η Ιουλία Παρθένη έπαιζε και τραγουδούσε σε φιλικές συγκεντρώσεις τη δεκαετία του '20 όταν το σπίτι των Παρθένηδων ήταν ακόμη ανοιχτό σε φίλους και, στη δεκαετία του '30, σε μαθητές του ζωγράφου.
Με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε πως η ζωγραφική είναι ένα κομμάτι της μουσικής, διότι το ένα βασίζετε στο άλλο έτσι ώστε να συνυπάρχουν αρμονικά. Όταν ακούμε ένα μουσικό κομμάτι, στο μυαλό μας βλέπουμε εικόνες, παραστάσεις πραγματικές ή φανταστικές που ο νους μας συνδέει με τη μουσική. Για κάποιους, μια ζωγραφιά μπορεί να κρύβει από πίσω της μια ολόκληρη ορχήστρα![11] Όλα αυτά τα σχέδια και τα χρώματα μπορούμε να πούμε πως έχουν μια μουσική ροή, που μετατρέπει το αριστούργημα σε ευαίσθητο η σκληρό.
3.2.6: Μουσική και Θρησκευτικά.
Είναι τόσο μεγάλη η σχέση μεταξύ μουσικής και θρησκείας ώστε θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη μουσική ως ένδυμα της θρησκείας.
 Οι αρχαίοι Έλληνες θεοποίησαν ουσιαστικά την μουσική, αφού ο Απόλλωνας με την λύρα του, δίδασκέ την τέχνη της σε θεούς και ημίθεους. Ο Παν με τον αυλό του, γοήτευε τα αηδόνια. Ο Ορφέας, με τη λύρα του, μάγευε ακόμα και μυθικά τέρατα.
Οι πρώτοι χριστιανικοί ύμνοι, παρά την επίδραση των εβραϊκών, είναι επηρεασμένοι από το ελληνικό μουσικό πολιτισμό των παλαιών παραδόσεων με τις σύγχρονες τους εμπειρίες των τροβαδούρων. Οι Βυζαντινοί ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την  εκκλησιαστική μουσική, χαρίζοντας στη μουσική τέχνη ένα νέο αλφάβητο, που δεν αποκλείεται να έχει αρχαίες ρίζες.
Μέχρι σήμερα, η σχέση μεταξύ μουσικής και θρησκείας είναι πολύ στενή. Μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια της χώρας μας γράφτηκαν... με τη βοήθεια του Θεού, της Παναγίας, του Ιησού και αρκετών αγίων. Η επίκληση του Θεού είναι συχνή και σε τραγούδια άλλων χωρών, ενώ υπάρχουν μεγάλες επιτυχίες και στον διεθνή χώρο, που έχουν προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις με τον στίχο τους.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι θρησκεία και προσευχές παίζουν σημαντικό ρόλο στο να παραμένουν ενωμένες οι οικογένειες, λέγοντας χαρακτηριστικά «Αυτοί που προσεύχονται μαζί, παραμένουν και μαζί». Σίγουρα δεν χρειάζεται κανείς τη θρησκεία για να παραμείνει ενωμένος με την οικογένειά του, αλλά οι συνθέτες συχνά καταφεύγουν σε εμπειρίες τους γύρω από τη θρησκεία και τις εκφράζουν με διάφορους τρόπους μέσα από τα τραγούδια τους. Το πρώτο τραγούδι που έρχεται αυτομάτως στη σκέψη μας είναι η Προσευχή, με τον Σπύρο Ζαγοραίο, σε στίχους του Δημήτρη Γκούτη (1962), ένα τραγούδι που είχε ερμηνεύσει και ο Καζαντζίδης. Το Σ' έχω κάνει Θεό είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχές της Κατερίνας Στανίση, που ήλθε ξανά στην επικαιρότητα με την ερμηνεία  του Γιώργου Μαζωνάκη. Η Χαρούλα τραγουδά και το Θεός αν είναι, σε στίχους πάλι της Λίνας και μουσική του G. Bregovic, εδώ όμως η πρώτη ερμηνεία ανήκει στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Το 1989, η Madonna προκάλεσε πολλές συζητήσεις με το βιντεοκλίπ τού Like a prayer, στο οποίο φιλούσε έναν μαύρο, που υποτίθεται ότι ήταν ο Χριστός ή κάποιος Αγιος, η ίδια χόρευε προκλητικά και αυτοτραυματιζόταν μ' ένα μαχαίρι. Οι αντιδράσεις των θρησκευτικών οργανώσεων τη βοήθησαν να πετύχει τον στόχο της! Τέλος στον διεθνή χώρο, όπως είναι λογικό, υπάρχουν αμέτρητα τραγούδια για τον Θεό, ενδεικτικά αναφέρουμε το μιούζικαλ Jesus Christ Superstar, λόγω του μέγεθους επιτυχίας, το Loosing my religion των R.Ε.Μ., με τον καθημερινό προβληματισμό πολλών ανθρώπων και το One of us της Joan Osbourne, που αναρωτιέται για την παρουσία του Θεού στη Γη.

                                       3.2.7: Μουσική και Ιστορία.

Η σχέση της ιστορίας με τη μουσική είναι ιδιαίτερα στενή. Δεν υπάρχει ιστορική μάχη ή γεγονός που να μην έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τη σύνθεση ενός τραγουδιού που εξιστορεί στους μεταγενέστερους τα γεγονότα. Επίσης, άπειρα τραγούδια εξυμνούν κατορθώματα ηρώων.
Μέχρι σήμερα, είναι συνήθης τακτική η ανύψωση του πολεμικού φρονήματος με τα τραγούδια του πολέμου που μπορούν να μεταδώσουν τη δύναμη και το πάθος για τη νίκη.
Από τις απαρχές του κόσμου και την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους η μουσική συνόδευε τον άνθρωπο αν και σε αρχέγονο ακόμα στάδιο, σε κάθε στιγμή της ζωής του. Πριν εφευρεθούν οι λέξεις και τα γράμματα, ο άνθρωπος επικοινωνούσε με μουσικούς ρυθμούς και απομιμήσεις ζώων. Στη συνέχεια, για να εκφράσει τον άγνωστο μεγάλο κόσμο που απλωνόταν  γύρω του και  το παρελθόν από το οποίο προήλθε, κατασκεύασε τραγούδια και ρυθμούς και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η "ΙΛΙΑΔΑ". Τραγούδια για θεούς και ήρωες και απλούς ανθρώπους, εξιστορούσαν το ένδοξο παρελθόν. Τραγούδια που συνόδευαν τους στρατιώτες κατά την διάρκεια της μάχης, τύμπανα που έκαναν τους αντιπάλους να τρέχουν από τον φόβο τους. Αυλητές που έπαιζαν παιάνες για να εμψυχώσουν τους στρατιώτες στον δρόμο για τον θάνατο και την αιώνια δόξα. "ΑΕΡΑ" φώναζαν η ήρωες του αλβανικού έπους  και αψηφούσαν το κρύο και το χιόνι. Τραγούδια για επαναστάσεις και ιδέες, για χαρά ή λύπη, για τα προβλήματα του λαού και τρόπους αντιμετώπισης. Το "κρυφό όπλο του λαού ήταν και θα είναι η μουσική. Όμως στα λάθος χέρια μπορεί να γίνει τρομερό όπλο. Τα τρομερά βασανιστήρια των ναζί κατά των εβραίων συνόδευαν τραγούδια του Βάγκνερ για να μειώσουν ακόμα πιο πολύ το ανθρώπινο είδος. Ακόμα και σήμερα οι Εβραίοι ακούγοντας αυτά τα τραγούδια λυπούνται και τους  ξυπνάνε παλιές και πικρές μνήμες.
Η[12] μουσική επηρεάζει πάρα πολλούς τομείς, από τα αρχαία χρόνια έως και τα νεότερα. Σημαντική ήταν η επιρροή που ασκούσε η μουσική στους στρατιώτες κατά την διάρκεια μιας μάχης. Τους εμψύχωνε, τους έδινε βηματισμό και με αυτόν τον τρόπο ενίσχυε τη δυναμική του στρατιωτικού σώματος καταργώντας την ατομικότητα. Αυτό μπορούσε να συμβεί με την βοήθεια μουσικών οργάνων όπως τρομπέτα, κόρνο, κέραλο και τύμπανο. Επίσης γράφτηκαν παραδοσιακά τραγούδια και έτσι διατηρήθηκε η ιστορία ευκολότερα γιατί ο ρυθμός βοηθάει στην απομνημόνευση, άρα και στην μετάδοση των στοιχείων των παραδόσεων μέσα από το τραγούδι, το χορό, τα δρώμενα. Όμως  η μεγαλύτερη συμβολή που είχε το τραγούδι ήταν στην διατήρηση των μύθων μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Λαϊκά τραγούδια βασισμένα σε θρύλους, τροβαδούροι του μεσαίωνα, ακόμη και η σημερινή ethnic μουσική βοήθησαν σε αυτήν. Ένας άλλος τομέας, η διαπαιδαγώγηση είχε και αυτή επιρροή από την μουσική. Σπουδαίοι πολιτισμοί θεωρούσαν βασικό τρόπο εκμάθησης την μουσική γιατί πίστευαν ότι ο ρυθμός βοηθάει στη συνειδητοποίηση του σώματος και στην αρμονία μεταξύ σώματος και πνεύματος. Η έκφραση μέσω της μουσικής δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να κατακτήσει υψηλότερες πνευματικές σφαίρες. Υπάρχουν περιπτώσεις που η μουσική έγινε φορέας επαναστατικών ιδεών, όπως οι εθνικοί ύμνοι, για παράδειγμα ο ύμνος στην ελευθερία ή η Μασσαλιώτισσα, ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας. Επίσης, γράφτηκαν τραγούδια που συνόψιζαν το περιεχόμενο ιδεολογιών παραδείγματος χάρη διεθνής όπερα όπως Μότσαρντ και Βέρντι. Ακόμη έχουν κριθεί γεγονότα επηρεαζόμενα μόνο από την μουσική όπως τα τείχη της Ιεριχούς που κατέπεσαν από τον ήχο των σαλπίγγων. Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η μουσική δεν είναι απλά ένας ήχος αλλά συμβολίζει την ίδια την ζωή!
    
                                3.2.8: Μουσική και Μαθηματικά [13]

Τα μαθηματικά και η μουσική είναι δυο επιστήμες που έχουν πολύ μεγάλη σχέση μεταξύ τους. Από την αρχαιότητα ακόμη οι δύο τέχνες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και η αλληλεπίδραση αυτή φτάνει ως τις μέρες μας.
Η ιδέα της σύνδεσης των μαθηματικών και της μουσικής γεννήθηκε πριν από 26 ολόκληρους αιώνες στην αρχαία Ελλάδα από τον Πυθαγόρα, μαθηματικό και ιδρυτή της πυθαγόρειας σχολής. Οι ειδικοί ερευνητές θεωρούν ότι το πιθανότερο είναι πως ο ίδιος και οι μαθητές του εντρύφησαν στη σχέση της μουσικής και των αριθμών μελετώντας το αρχαίο όργανο μονόχορδο. Όπως φαίνεται από το όνομά του, το μονόχορδο ήταν ένα όργανο με μία χορδή και ένα κινητό καβαλάρη που διαιρούσε τη χορδή επιτρέποντας μόνο ένα τμήμα της να ταλαντώνεται. Το μονόχορδο χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό των μαθηματικών σχέσεων των μουσικών ήχων. Ονομάζονταν και "Πυθαγόρειος κανών" γιατί απέδιδαν την εφεύρεσή του στον Πυθαγόρα.
Πέρα από το μονόχορδο, ο Πυθαγόρας πειραματίστηκε και με άλλα υλικά και τις ιδιότητές τους που συνθέτουν τα μουσικά διαστήματα, όπως η τάση χορδών ίσου μήκους και πάχους, το μήκος ηχητικού σωλήνα κ.τ.λ. Ο χωρισμός και καθορισμός των μουσικών διαστημάτων που πέτυχε, ήταν ένα τεράστιας σημασίας επίτευγμα τόσο για τη μουσική και τη θεωρία της όσο και για τα μαθηματικά και τη δύναμή τους να ερμηνεύουν τον κόσμο με αριθμούς όπως εξάλλου δίδασκε και ο Πυθαγόρας. Πέρα από τη μεγάλη σημασία για τη θεωρία της μουσικής, ο υπολογισμός του έδωσε την ευκαιρία να κατασκευαστούν μουσικά όργανα με μεγαλύτερη ακρίβεια από πριν.
Το γεγονός ότι από τους ήχους κάποιων διαφορών δημιουργείται ένα ευχάριστο συναίσθημα στον ακροατή, οδήγησε τους Πυθαγορείους στο συμπέρασμα ότι οι ακέραιοι και τα κλάσματα ελέγχουν όχι μόνο τον άψυχο αλλά και τον έμψυχο κόσμο μέσω της μουσική
Για τους Πυθαγορείους, αυτή η άμεση και ακριβής σχέση μαθηματικών, μουσικής και ευχάριστου ψυχικού συναισθήματος αποτελούσε τη μέγιστη απόδειξη ότι η αλήθεια, στο ύψιστο επίπεδό της, εκφράζεται με μαθηματικές σχέσεις. Πίστευαν, μάλιστα, ότι η ψυχή, μέσα από τα μαθηματικά και τη μουσική, μπορούσε να εξυψωθεί ώσπου να ενωθεί με το σύμπαν και ότι ορισμένα μαθηματικά σύμβολα έχουν αποκρυφιστική σημασία. Η μουσική κλίμακα του Πυθαγόρα κατασκευάζεται με βάση τις αναλογίες του κύβου και συμβολίζει τη γη και το συνδυασμό των στοιχείων της.
Με τη χορδή «ανοιχτή» δηλαδή σε θέση να μπορεί να ταλαντώνεται όλο το μήκος της έκρουσε και άκουσε ένα μουσικό τόνο. Στη συνέχεια περιόρισε το μέρος της χορδής που ταλαντώνεται στο μισό της μήκος, και βρήκε ότι ο ήχος που ακούστηκε είναι η διαπασών, αυτό που σήμερα ονομάζουμε οκτάβα. Το ύψος λοιπόν του ήχου επηρεάζεται από το μήκος της χορδής και μάλιστα όταν η αναλογία του μήκους είναι 1/2 έχουμε το διάστημα της οκτάβας. Έτσι ορίστηκαν τα άκρα της μουσικής κλίμακας, η υπάτη (η χορδή που ήταν τοποθετημένη χαμηλότερα, στο πιο μακρινό από τον εκτελεστή άκρο) και η νήτη  (η χορδή που ήταν τοποθετημένη ψηλότερα).
Στη σημερινή πραγματικότητα, τόσο η μουσική θεωρία, όσο και η μουσική πράξη, ερμηνεύονται με φυσικούς νόμους, που με τη σειρά τους διατυπώνονται με μαθηματικές σχέσεις, π.χ στην ακουστική (στον ιδιαίτερο κλάδο της φυσικής που έχει ως αντικείμενο τον ήχο και τις ιδιότητές του) ένα μουσικό διάστημα εκφράζεται σαν ο λόγος δύο συχνοτήτων.
Παρατηρούμε ακόμη πως οι αριθμοί αντιστοιχούν σε συχνότητες της Μουσικής και τελικά τείνει να ανατραπεί η θεωρία πως ΧΨ είναι το αντίθετο της ΨυΧής.


3.2.9: Μουσική και Φυσική  
Οι σχέσεις μεταξύ Μουσικής και Φυσικής είναι πολύ στενές . Χωρίς Φυσική η Μουσική δεν υφίσταται για τον απλό λόγο ότι η κατασκευή μουσικών οργάνων στηρίζεται σε φυσικούς τύπους. Ένα απλό παράδειγμα είναι η χορδές της κιθάρας. Η κάθε χορδή έχει τις δικές της ξεχωριστές διαστάσεις για να μπορεί να ''βγάζει/παράγει'' την συγκεκριμένη νότα κάθε φορά. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ταλαντώσεις στο πάνω στρώμα του καπλαμά του ηχείου της κιθάρας, οι οποίες με την βοήθεια του βάθους του ηχείου πολλαπλασιάζουν τον ήχο.
Επίσης, η Φυσική είναι το γνωστικό αντικείμενο που μελετά την παραγωγή και τη διάδοση του ήχου και ερμηνεύει τη σχέση θέσης και ακρόασης του θεατή καθώς και τις κυματομορφές της φωνής και των οργάνων.

                                                3.2.10: Μουσική και Ψυχολογία  

Η μουσική και η ψυχολογία είναι δυο έννοιες που συνδέονται στενά μεταξύ τους, και αυτό συμβαίνει διότι η μουσική επηρεάζει κατά πολύ την ψυχολογία του ανθρώπου. Από την εμπειρία μας άλλωστε αυτό μας είναι γνωστό, καθώς όλοι μας ακούμε μουσική, είτε για να χαλαρώσουμε, είτε για να εκτονωθούμε, είτε για να συγκινηθούμε, είτε για να χαρούμε, είτε για να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας και τέλος είτε επειδή δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα:  όλοι κάποτε είχαμε, έχουμε και θα έχουμε την ανάγκη να καταφύγουμε στη μουσική.
Η Ψυχολογία έχει μελετήσει διεξοδικά τη διάδοση του ήχου και την απορρόφηση του  από τον άνθρωπο στα διάφορα περιβάλλοντα, όπως πχ στις αίθουσες συναυλιών, στα καταστήματα, στα εστιατόρια, στον κινηματογράφο και το εφαρμόζει ανάλογα με την ψυχική διάθεση που θέλει να προκαλέσει.
Πολλοί ψυχολόγοι θεραπεύουν διάφορες παθήσεις  μέσω της μουσικοακουστικής με τις επονομαζόμενες ψυχοθεραπευτικές μεθόδους. Κατά την άποψή τους, η μουσική δεν είναι μόνο ψυχαγωγία, αλλά και θεραπεία για τον ψυχικό μας κόσμο. Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 1η Μαρτίου το 2004, η μουσική αγγίζει τον άνθρωπο σε ένα προλεκτικό αρχαϊκό επίπεδο της προσωπικότητας, ξεπερνώντας τις αντιστάσεις της διανόησης και της λογικής σκέψης. Η κατάλληλη για τον κάθε άνθρωπο μουσική, οδηγεί στο πρώτο στάδιο της χαλάρωσης - στη μυϊκή υποτονία. Η χαλάρωση που επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο προκαλεί συναίσθημα ευφορίας, που ευνοεί μια καινούργια διαθεσιμότητα και μεγαλύτερη δεκτικότητα σε εξωτερικούς ερεθισμούς. Σ' αυτό ακριβώς το στάδιο η μουσική παύει να είναι απλώς ένα στοιχείο χαλάρωσης και παίζει ρόλο θεραπευτικό. Κοινό στοιχείο πάντως όλων των ερευνών είναι η διαπίστωση ότι οι οργανικές αντιδράσεις του ανθρώπου στο μουσικό ερέθισμα εξαρτώνται άμεσα από τη συγκινησιακή επίδραση που ασκεί η μουσική σ' αυτόν.
Γιατί όμως ορισμένοι ήχοι μας αγγίζουν περισσότερο από κάποιους άλλους; Ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν ώστε η ίδια μουσική σύνθεση να προκαλεί σε άλλους μεγάλη ευχαρίστηση και σε άλλους θλίψη; Στον θεραπευτικό τομέα η αναζήτηση των κατάλληλων για κάθε άτομο ηχητικών - μουσικών ερεθισμάτων αποτελεί εξαιρετικά υπεύθυνη επιστημονική διαδικασία. Για το ίδιο μουσικό κομμάτι στην ίδια ερμηνεία, οι προσωπικοί τρόποι αντίδρασης μπορεί να είναι πολλοί και ποικίλοι, όχι μόνο ανάλογα προς τη μόρφωση του ακροατή αλλά και προς τη βαθύτερη προσωπικότητά του. Οι συγκινησιακές απαντήσεις στην ακρόαση ενός μουσικού κομματιού είναι η συνισταμένη διαφόρων παραγόντων, από τους οποίους οι πιο σημαντικοί είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, η ιδιοσυγκρασία η μόρφωση, το κοινωνικό-πολιτιστικό και κληρονομικό περιβάλλον, το ίδιο το μουσικό έργο καθώς και η ψυχική διάθεση του ατόμου κατά τη συγκεκριμένη στιγμή της ακρόασης. Λόγου χάριν, η απελπισία μιας τυραννισμένης ψυχής καθρεπτίζεται ενδεχομένως καλύτερα σε ένα έργο με μεγάλες ρυθμικές διακυμάνσεις παρά σε ένα ήρεμο μουσικό κομμάτι με πολύ απαλό ρυθμό.
Είναι ακόμη ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι η επίδραση της μουσικής στην ψυχολογία του ανθρώπου είναι πιο άμεση και έντονη όταν πρόκειται για άτομα με αδύνατη μουσική μόρφωση. Αντίθετα, άτομα με πλατιά μουσική καλλιέργεια ή επαγγελματίες μουσικοί έχουν κριτική προδιάθεση σε κάθε νέα ακρόαση που τροφοδοτεί αντιστάσεις στη συγκινησιακή επίδραση της μουσικής. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως οι μουσικοί δεν είναι δεκτικοί στα οφέλη της μουσικοθεραπείας. Με βάση όλα αυτά τα δεδομένα, γίνεται η επιλογή των μουσικών κομματιών που χρησιμοποιούνται στη μουσικοθεραπεία ανάλογα με την προσωπικότητα κάθε ατόμου και τη συγκεκριμένη στιγμή. Πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι, στο πλαίσιο της μουσικοθεραπείας, ο όρος μουσική δεν περιορίζεται σε ένα είδος ή σε μία εποχή, αλλά καλύπτει ευρύτατο πεδίο, στο οποίο περιλαμβάνονται από τη σιωπή και τα μεμονωμένα μουσικά στοιχεία ως τις πιο περίπλοκες μουσικές συνθέσεις που εκφράζουν όλους τους πολιτισμούς και όλες τις εποχές. Η μουσική σύνθεση επιτρέπει συχνά τη συνήχηση-συνύπαρξη διαφορετικών ήχων, αντιφατικών συναισθημάτων, αλληλοσυγκρουόμενων συγκινήσεων και υπό αυτήν την έννοια ανταποκρίνεται στην πολυπλοκότητα του ανθρώπινου ψυχισμού. Γι' αυτό μπορεί να εκφράσει ψυχικές καταστάσεις που με λόγια δεν μπορούν να εκφραστούν εύκολα.
Ως γνωστόν, οι περισσότεροι άνθρωποι επηρεάζονται συναισθηματικά από τη μουσική. Όταν κάποιος ακούει μια μουσική που του αρέσει, ενεργοποιούνται οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την απόλαυση της τροφής και του σεξ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ
                            ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Πριν μελετήσουμε τα διαφορετικά είδη μουσικής, θεωρήσαμε καλό να ερευνήσουμε τις μουσικές προτιμήσεις των συμμαθητών μας, προκειμένου να αναπτύξουμε περισσότερο τα είδη που προτιμούν. Για αυτό το λόγο, συντάχθηκαν και μοιράστηκαν ερωτηματολόγια σε εκατό μαθητές, πενήντα αγόρια και πενήντα κορίτσια, και των τριών τάξεων του Λυκείου μας.
Τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων παρουσιάζονται με τη βοήθεια σχεδιαγραμμάτων και τη συνοδεία σχετικών ερμηνευτικών παρατηρήσεων.  






4.1: ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ

1. Φύλο:        Αγόρι                     Κορίτσι  
2. Ηλικία         14-16                        17-18  
3. α) Ακούς μουσική στον ελεύθερο χρόνο σου;   Ναι   □   Όχι  
    β) Αν ναι, πόσο συχνά;  0-1 ώρα την ημέρα  1-2 ώρες □  πάνω από 2 ώρες
5. Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος μουσικής; (έως 2 είδη)
………………………………………………………………………………………......
6. Προτιμάς ελληνική ή ξένη μουσική;   Ελληνική  □  Ξένη  Και τις 2 
7. Επιλέγεις ένα τραγούδι για : τους στίχους □  τη μουσική και τα δύο
8 Πότε ακούς μουσική και για ποιους λόγους;
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
9. α) Ακούς μουσική όταν διαβάζεις;    Ναι   □   Όχι  
  β) Αν ναι, για ποιο λόγο;
…………………………………………………………………………………………..…………………………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………………………..
10. α)Ασχολείσαι με κάποιο μουσικό όργανο;   Ναι   □   Όχι  
  β) Αν ναι, με ποιό; …………………………………………………………………


Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου.
4.2: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ  ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ
       ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Τα παρακάτω σχεδιαγράμματα καθώς και το παρακάτω κείμενο αναφέρονται στις απαντήσεις των ερωτηματολογίων (100/100) του 1ου Πειραματικού Λυκείου Πλάκας για το project της μουσικής.


Συνολικά στα 100 ερωτηματολόγια τα 48 ήταν απαντημένα από αγόρια και τα 52 από κορίτσια.










Οι 98  από τους 100 μαθητές ακούν καθημερινά μουσική στον ελεύθερο τους χρόνο.


Τα 85 από τα 100 παιδιά που απάντησαν στα ερωτηματολόγια είναι ηλικίας 14-16 ετών ενώ τα υπόλοιπα 15 είχαν ηλικία 17-18.


Στην ερώτηση πόσο συχνά ακούτε μουσική στον ελεύθερο σας χρόνο, οι 53 από τους 100 μαθητές απάντησαν ότι ακούν 1-2 ώρες και οι υπόλοιποι 47 ακούν πάνω από 2 ώρες.

Από τα 48 αγόρια που απάντησαν τα ερωτηματολόγια τα 3 ακούν ελληνική μουσική, τα 20 ακούν ξένη και τα 23 ακούν και από τα δύο.


Από τα 52 κορίτσια που απάντησαν τα ερωτηματολόγια τα 5 ακούν ελληνική μουσική, τα 24 ξένη και τα υπόλοιπα 23 κορίτσια ακούν και από τα δύο είδη μουσικής.
Οι 9 από το σύνολο των αγοριών που απάντησαν επιλέγουν ένα τραγούδι για τη μουσική του, 3 αγόρια το επιλέγουν για τους στίχους του και οι υπόλοιποι 36 από τους 48 το επιλέγουν και για τις δύο επιλογές.

Τα 4 από το σύνολο των κοριτσιών που απάντησαν επιλέγουν ένα τραγούδι για τη μουσική του, 5 κορίτσια το επιλέγουν για τους στίχους και τα υπόλοιπα 43 από τα 52 το επιλέγουν και για τις δύο επιλογές.
30 αγόρια δήλωσαν πως ακούν μουσική ενώ διαβάζουν και τα υπόλοιπα 18 δεν ακούν.


Τα 32 κορίτσια από τα 52 δήλωσαν πως ακούν μουσική ενώ διαβάζουν και τα υπόλοιπα 20 δεν ακούν.


Η πλειοψηφία αυτών ακούν μουσική την ώρα που διαβάζουν, επειδή τους βοηθάει στη συγκέντρωση του διαβάσματος, στη χαλάρωση και στη ξεκούραση. Επιπλέον, μερικοί δήλωσαν πως το κάνουν για πλάκα και επειδή βαριούνται.

Οι πιο πολλοί μαθητές δήλωσαν ότι ακούν rock και metal μουσική, ενώ αρκετοί δήλωσαν ότι τους αρέσει η pop μουσική  και κάποιοι ακούν psy-transe. Λίγοι ήταν αυτοί που υποστήριξαν τα λαικά ελληνικά, την rap, την RNB και την hip-hop.








Τα 30 από τα 48 αγόρια ασχολούνται με κάποιο όργανο ενώ τα υπόλοιπα 18 όχι.

Τα 25 από τα 52 κορίτσια παίζουν κάποιο όργανο, ενώ τα υπόλοιπα 27 όχι.

Η πλειοψηφία αυτών παίζουν κιθάρα, πιάνο ή αρμόνιο αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τα παιδιά παίζουν μπάσο, drums και βιολί..

4.3: ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Τα διαφορετικά είδη μουσικής αναπτύχθηκαν για να εκφράσουν τις ποικίλες περιστάσεις της ζωής: θρησκευτικοί ύμνοι, χοροί, τραγούδια φυσιολατρικού περιεχομένου, μοιρολόγια, νανουρίσματα, εμβατήρια, πολιτικά τραγούδια, τραγούδια της τάβλας, του γλεντιού, αναφερόμενα στις χαρές και στις λύπες από τη γέννηση ως το θάνατο του ανθρώπου, έως μνημειώδη παγκόσμια έργα υψηλής διανοητικής σύλληψης.
Ενώ προαπαιτείται η κατάκτηση ειδικών γνώσεων προκειμένου να μελετηθεί, να αναλυθεί και, κατ' επέκταση, να κατανοηθεί ένα μουσικό έργο, εντούτοις, το μόνο που χρειάζεται για την αισθητική απόλαυσή της είναι η διάθεση για ακρόασή του. Η τέρψη αυτή που εξάγει ο ακροατής από το μουσικό έργο εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από τον μουσικό και ευρύτερο καλλιτεχνικό πολιτισμό της ιδιαίτερης καταγωγής και διαμονής του καθώς και από τα μουσικά ύφη και είδη με τα οποία είναι προσωπικά εξοικειωμένος. Δύο ακροατές με διαφορετικό μουσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, επί παραδείγματι ένας Γερμανός και ένας Ινδός, θεωρείται δύσκολο να εξάγουν τα ίδια αισθητικά συμπεράσματα ακούγοντας την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν ή μια ινδική ράγκα. Και αυτό διότι η μουσική επιτελεί πολιτισμικές λειτουργίες διαφορετικές για κάθε λαό[14] και διαφοροποιείται ανάλογα με τη μουσική παιδεία του κάθε ατόμου. Επιπλέον, η μουσική επιλογή αποτελεί συχνά μέρος ενός κινήματος πολιτικής και κοινωνικής καταγγελίας και αμφισβήτησης του κατεστημένου.
Θα μελετήσουμε ενδεικτικά κάποια είδη μουσικής, αναλύοντας την ιστορία τους και εξετάζοντάς τα ως έκφραση κοινωνικών αντιθέσεων, πολιτισμικών λειτουργιών και μουσικής παιδείας.
4.3.1: Η κλασική μουσική
Ετυμολογία - Ορισμός
Το επίθετο -κλασικός προέρχεται από τη λατινική λέξη -classicus δηλαδή κάτι εξαιρετικό. Διάφοροι ορισμοί συνδέουν τον όρο με την ελληνική και λατινική αρχαιότητα, ως συμμόρφωση του ύφους ή της σύνθεσης με τα πρότυπα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας (Oxford English Dictionary). Οι ορισμοί αυτοί μεταφέρθηκαν στην μουσική για να δηλώσουν περισσότερο την διάκριση μεταξύ της "έντεχνης" μουσικής από την λαϊκή ή παραδοσιακή. Η έννοια της κλασικής μουσικής, παρέπεμπε επομένως σε μία "ανώτερη" μορφή μουσικής σύνθεσης, με "σοβαρούς" σκοπούς και πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα.Ο όρος "Κλασική Σχολή" χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη Γερμανία το 1830 για το έργο των Χάϋδν, Μότσαρτ και Μπετόβεν. Με τον όρο "κλασική μουσική" αναφερόμαστε ευρύτερα στην Δυτικοευρωπαϊκή μουσική παραγωγή που εκτείνεται σε μία αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, περίπου από το 470 μέχρι και την σύγχρονη εποχή.
Περίοδοι της κλασικής μουσικής
Η ιστορία της κλασικής ευρωπαϊκής μουσικής μπορεί να χωριστεί στις παρακάτω κύριες ιστορικές περιόδους:
Ø      Μεσαίωνας: η μεσαιωνική μουσική καλύπτει την περίοδο περίπου από τα τέλη του 5ου αι. μέχρι το 1400.
Ø      Αναγέννηση: η αναγεννησιακή μουσική καλύπτει την περίοδο 14001600.
Ø      Μπαρόκ: η μπαρόκ μουσική καλύπτει την περίοδο 16001750.
Ø      Κλασική εποχή: η μουσική της περιόδου 17301830.
Ø      Ρομαντισμός: η ρομαντική εποχή της μουσικής καλύπτει την περίοδο 18151910.
Ø      Σύγχρονη εποχή: η μουσική η οποία παράγεται κατά κύριο λόγο στον 20ο αιώνα διατηρώντας χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μουσικής των προηγούμενων περιόδων.
Ø      Κλασική εποχή της μουσικής
Με τον όρο κλασική εποχή της μουσικής αναφερόμαστε στην κλασική περίοδο της Δυτικής μουσικής, η οποία ξεκίνησε περίπου το 1750 και τερματίστηκε μεταξύ του 1810 και 1830. Η κλασική εποχή ακολούθησε την Μπαρόκ περίοδο και προηγήθηκε του ρομαντισμού. Αποτέλεσε την περίοδο κατά την οποία ξεχώρισαν οι μορφές πολύ σημαντικών συνθετών, όπως του Ιωσήφ Χάϋδν, του Μότσαρτ και του Μπετόβεν. Επιπλέον μπορεί να ενταχθεί σε μια γενικότερη πολιτιστική αλλαγή που συντελέστηκε από τα μέσα του 18ου αιώνα, έχοντας ως σημαντική επιρροή τις ιδέες του Διαφωτισμού, με αποτέλεσμα την δημιουργία εξαιρετικών μουσικών επιτευγμάτων.
Ιστορία της κλασικής περιόδου
Η περίοδος του Μπαρόκ συνδέθηκε με την άνοδο του απολυταρχισμού στην Ευρώπη αλλά και με μια σταδιακή αναθεώρηση των παραδοσιακών ιδεών και αξιών. Ήδη από τον 17ο αιώνα οικοδομήθηκε μια νέα κοσμοαντίληψη περισσότερο ορθολογική και μηχανιστική, που θεμελιώθηκε από τον Καρτέσιο, τον Λοκ και τον Νεύτωνα. Η πνευματική αυτή επανάσταση αποτέλεσε και την βάση του πολιτιστικού κλίματος μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ο Διαφωτισμός. Όπως ο Διαφωτισμός έτσι και ολόκληρη η καλλιτεχνική παραγωγή του 17ου και 18ου αιώνα αντανακλά ένα θαυμασμό για τον κλασικό κόσμο και οι δημιουργοί μιμούνται τα κλασικά πρότυπα.
Στο γεγονός αυτό, σημαντική συμβολή έχουν και οι αρχαιολογικές αποστολές που πολλαπλασιάζονται και οδηγούν σε σημαντικές ανακαλύψεις στην Ελλάδα, την Ιταλίακαι την Αίγυπτο. Την περιόδο του κλασικισμού, το Λονδίνο και το Παρίσι αποτελούν σημαντικά αστικά κέντρα με έντονο καλλιτεχνικό στοιχείο. Στην Γερμανία και την Ιταλία υπάρχουν αρκετές μικρότερες πόλεις με αξιοσημείωτη καλλιτεχνική δραστηριότητα ενώ στην Αυστρία, η Βιέννη μετατρέπεται σε τόπο συγκέντρωσης ευγενών και καλλιτεχνών από ολόκληρη την Ευρώπη. Στη Βιέννη πραγματοποιήθηκε η ανάμειξη όλων των διαφορετικών εθνικών χαρακτηριστικών στην τέχνη.
Στα μέσα του 18ου αιώνα, έχει διαμορφωθεί πλήρως ένα νέο ρεύμα στην αρχιτεκτονική, τη μουσική και γενικά τις τέχνες. Η διαύγεια και καθαρότητα είναι βασικά γνωρίσματα του νέου αυτού ύφους. Η απλότητα, η ευθύτητα και η συνοχή, αποτελούν βασικές αρχές της νέας αισθητικής, η οποία αξίωνε την κατάργηση περιττών διακοσμητικών στοιχείων επιζητώντας μια περισσότερη φυσική και άμεση έκφραση.
Σημαντικοί κλασικοί συνθέτες είναι οι:
§                     Γιόζεφ Χάυντν (1732-1809)
§                     Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791)
§                     Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827)
§                     Αντρέα Λουκέσι (1741-1801)
§                     Φρασουά Ζοζέφ Γκοσέκ (1734-1829)
§                     Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ (1714-1787)
§                     Μούτσιο Κλεμέντι (1752-1832)
§                     Λουίτζι Μποκερίνι (1743-1805)
§                     Γιόχαν Κρίστιαν Μπαχ (1735-1782)
§                     Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ Μπαχ (1714-1788)
§                     Βίλχελμ Φρίντμαν Μπαχ (1710-1784)
Εν κατακλείδι, οι τάξεις και γενικότερα η κοινωνική διαστρωμάτωση στην πολιτεία συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι η πολιτεία δεν είναι μια συνάθροιση ατόμων αλλά αποτελεί μια πραγματική ενότητα. Η κλασσική μουσική την εποχή της δημιουργίας της, έφτιαξε κάποιους διαχωρισμούς στην κοινωνική τάξη των ανθρώπων της πολιτείας. Οι ευκατάστατοι άνθρωποι είχαν την δυνατότητα για την διαπαιδαγώγηση και ψυχαγωγία των παιδιών τους μέσα από την κλασσική μουσική και αυτό αποτέλεσε έναν κοινωνικό διαχωρισμό στην τότε κοινωνία αποτελώντας τη μουσική επιλογή της ανώτερης οικονομικά και κοινωνικά τάξης.
4.3.2: Το ρεμπέτικο
Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι ένα είδος ελληνικού λαϊκού τραγουδιού που έχει τις ρίζες του από την εποχή του Βυζαντίου. Αναπτύχθηκε κυρίως στα παράλια της Μικρά Ασίας ,καθώς και στη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και στη Θεσσαλονίκη. αρχικά εξέφρασε κοινωνικές ομάδες που ζούσαν στις φτωχογειτονιές των αστικών κέντρων. Στα μέρη όπου αναπτύχθηκε , κυρίως σύχναζαν άνθρωποι του υποκόσμου άνθρωποι που έκαναν χρήση διάφορων ναρκωτικών ουσιών ,άνθρωποι που ήταν παραδείγματα προς αποφυγήν. Παρόλα ταύτα οι περισσότεροι κάτοικοι σιγομουρμούριζαν διάφορους σκοπούς από αυτά τα τραγούδια γιατί παρόλο που ήταν απαγορευμένα ο περισσότερος κόσμος τα αγαπούσε. Το ρεμπέτικο μεταφέρθηκε στην κυρίως Ελλάδα με την καταστροφή της Σμύρνης. Οι κάτοικοι της Σμύρνης μεταναστεύοντας στην Ελλάδα μετάφεραν τα ήθη και έθιμα τους, ένα από αυτά είναι και το ρεμπέτικο. Η πολύχρονη οθωμανική κατοχή περιοχών με ελληνικό πληθυσμό δημιούργησε προϋποθέσεις πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων. Όσο και αν η επιρροή της ελληνικής πλευράς υπήρξε μεγαλύτερη, η οθωμανική κλασική και λαϊκή μουσική κατάφερε επίσης να αναπτυχθεί, στηριζόμενη στα αρχαιοελληνικά πρότυπα, να δημιουργήσει την εθνική μουσική σχολή της σημερινής Τουρκίας. Υπήρξαν, λοιπόν αρκετές μελωδίες που, ανεξάρτητα από την αρχική τους προέλευση, χρησιμοποιήθηκαν εξίσου από Τούρκους και Έλληνες, περνώντας, στη συνέχεια, και στα ρεμπέτικα τραγούδια της περιοχής. Η κάθε είδους καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην περίοδο της οθωμανικής κατοχής, αλλά και στα χρόνια της οθωνικής και μέτα-οθωνικής περιόδου, στον ελλαδικό χώρο, έστελνε στις φυλακές, πέρα από τους ποινικούς κατάδικους, και χιλιάδες ανθρώπους που αντιδρούσαν στην κοινωνική αδικία. Σημαντικά τραγούδια - συνήθως σε μορφή δίστιχων ή και εκτενέστερα αφηγηματικά- γράφτηκαν για να περιγράψουν τα παθήματα των φυλακισμένων, αποτελώντας στη συνέχεια την “πρώτη ύλη”. για αρκετά ρεμπέτικα.
Το διάστημα μεταξύ 1850 και 1922 Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “περίοδος συνύπαρξης, συμπόρευσης και επικοινωνίας" των δύο ειδών, κατά τη διάρκεια της οποίας το νεώτερο -το ρεμπέτικο- βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα του παλαιότερου.
Σημαντική για το ρεμπέτικο θεωρείται η επίδραση της εκκλησιαστικής μουσικής, η οποία υπήρξε κοινό σημείο αναφοράς των χριστιανικών πληθυσμών στην περίοδο της τουρκοκρατίας και, επιπλέον, στηρίζεται στο ίδιο θεωρητικό μουσικό πρότυπο που κυριάρχησε στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων και της Εγγύς Ανατολής έως τις Αραβικές χώρες..
Τα τραγούδια της Σμύρνης και της Πόλης -που θεωρούνται και τα πρώτα σημεία "εμφάνισης" ελληνικού αστικού πολιτισμού στη νεότερη περίοδο (μαζί με τα Επτάνησα που αναπτύσσονται παράλληλα αν και προς άλλη κατεύθυνση)- μεταφέρονται στον απελευθερωμένο ελλαδικό χώρο με τις πρώτες ομάδες μουσικών που έκαναν περιοδείες εκεί κατά το δεύτερο ήμισυ του l9ου αιώνα. Χώροι "υποδοχής" αυτών των τραγουδιών υπήρξαν όλες οι επαρχιακές πρωτεύουσες και, φυσικά, η Αθήνα και ο Πειραιάς. Πλήθος καφωδεία (ή μουσικά καφενεία ή καφέ - παντούρ ή καφέ - αμάν) δημιουργούνται για να υποδεχθούν το νέο αυτό μουσικό είδος που πλημμυρίζει τα αστικά κέντρα της Ελλάδας και γίνεται αποδεκτό από ευρύτατα λαϊκά - και όχι μόνον -στρώματα, παρά τις “άναρθρες κραυγές” των ευρωπαιοτραφών διανοουμένων της εποχής, οι οποίοι κινδυνολογούν μιλώντας για... επάνοδο στην τουρκοκρατία.
Το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα προς τις ΗΠΑ ( 1893 - 1924), που μετέφερε μισό εκατομμύριο Έλληνες στον Νέο Κόσμο, έστειλε ταυτοχρόνως εκεί πλήθος μουσικούς, ηθοποιούς και τραγουδιστές, οι οποίοι, στις νέες αυτές συνθήκες, συντήρησαν, κατέγραψαν και εξέλιξαν τομείς της λαϊκής τέχνης όπως το τραγούδι. Ένα είδος ρεμπέτικου τραγουδιού είναι και το σμυρναίικο. Η Σμύρνη υπήρξε το σταυροδρόμι εκείνο στο οποίο συναντήθηκαν οι μουσικές της Ανατολής και της Δύσης. Με την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 και το τεράστιο κύμα προσφυγιάς που κατέκλυσε την Ελλάδα ήλθε και το αστικό σμυρναίικο τραγούδι. Έτσι, το λαϊκό τραγούδι δέχθηκε και τις επιδράσεις του μικρασιατικού.Το σμυρναίικο ρεμπέτικο θα κυριαρχήσει μέχρι και το 1935.
Το ρεμπέτικο χωρίζεται σε τρεις κύκλους. Ο πρώτο ξεκινάει γύρω στο 1922, από τους πρόσφυγες, τους φαντάρους, τους φυλακισμένους. Σε εκείνη την δεκαετία το τριάντα ακούγονται δίσκοι με ονόματα μεγάλων όπως της Ρόζας Εσκενάζυ. Αυτός ο κύκλος έχει στοιχεία σμυρναίικα, με πρώτα όργανα το ούτι και το σαντούρι. Στον δεύτερο κύκλο κυριαρχούν το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς. Είναι η εποχή που το ρεμπέτικο αρχίζει να βγαίνει από το περιθώριο. Εκεί δεσπόζουν τα ονόματα του Βαμβακάρη, του Δελιά, του Μπάτη, του Μπαγιαντέρα. Ο τρίτος κύκλος είναι ο κύκλος του Τσιτσάνη. Η εποχή της πείνας, του πολέμου, του τρόμου, των φυλακών, του Εμφυλίου και του κρεματόριου.

Το λαϊκό τραγούδι[15]
Ως λαϊκό τραγούδι (λαϊκή μουσική/παραδοσιακό τραγούδι) λέγεται εκείνο που είναι εναρμονισμένο στο ύφος της ελληνικής αστικής λαϊκής μουσικής, ιδιαίτερα της ελληνικής λαϊκής μουσικής, τόσο προπολεμικά όσο και μετά το τέλος της δεκαετίας του 1950, όταν μια νέα γενιά μουσικών αναπτύχθηκε από το ρεμπέτικο τραγούδι, Ρεμπέτικη μουσική, στη λαϊκή μουσική της εποχής σε ένα χαρακτηριστικό νέο ύφος, που ονομάζεται σύγχρονο λαϊκό τραγούδι.
Παρόλο ότι το λαϊκό τραγούδι εξελίχθηκε από το ρεμπέτικο, και ενισχύθηκε με καινοτομίες όπως χρήση των ενισχυτών ή κι άλλων οργάνων, (τύμπανο και τεσσάρων οργάνων σε συγχορδία μπουζούκι, ηλεκτρική κιθάρα και αργότερα αρμόνιο), η οργανική φτώχεια παραμένει ως ένα σημαντικό θέμα, παρότι η αγάπη στις σχέσεις που μνημονεύτηκαν διατηρούν εξέχουσα θέση.
Στη Σμύρνη, την Πόλη και τα άλλα μεγάλα λιμάνια της αυτοκρατορίας ο Ελληνισμός ζει και δημιουργεί αφομοιώνοντας αενάως τον παγκόσμιο πολιτισμό. Σε αυτό το ισχυρό και πανάρχαιο ιστορικό δέντρο θα έρθει να ανθίσει περί τον 17ο αι. το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι των πόλεων. Στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, μια σειρά από διαφορετικά σχολεία προέκυψαν. Ένα μουσικό ρεύμα μεσογειακής καταγωγής (ή επιρροής) επηρέασε σημαντικά το λαϊκό τραγούδι, με έντονη χορευτική μουσική, των οποίων κύριοι εκτελεστές ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Μανώλης Χιώτης (συνθέτης), ο Τόλης Βοσκόπουλος,κ.ά. Σ' αυτά βοήθησε και η άνθιση των ελληνικών ταινιών, η περίφημη χρυσή κινηματογραφική εποχή των δεκαετιών '60 και '70. Έχουμε λοιπόν, από τη μια το κοινό, ομογενοποιημένο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, με όλα τα ιδιώματα της ελληνικής παραδοσιακής κουλτούρας κι από την άλλη το ιδιόμορφο μουσικό ρεύμα του αστικού ρεμπέτικου (τραγουδιού των πόλεων), δημιουργημένο από την ελληνική παράδοση, κυρίως των Ελλήνων προσφύγων.Τη συνέχεια του λαϊκού τραγουδιού συνεχίζουν στις μέρες μας νέοι καλλιτέχνες, και οι διαφορές των παλιότερων τραγουδιών με των σημερινών είναι πολύ λίγες.Ο Γιάννης Πλούταρχος, ο Αντώνης Ρέμος και ο Νίκος Βέρτης είναι κάποιοι από τους νεώτερους λαϊκούς τραγουδιστές που όμως μας ταξιδεύουν με τα τραγούδια τους!
4.3.3: Η jazz[16]
Η τζαζ εμφανίστηκε ως αναγνωρίσιμο και ξεχωριστό μουσικό είδος περίπου το 1900. Πριν από αυτή τη χρονιά εκτείνεται η προϊστορία της, το χρονικό διάστημα δηλαδή κατά το οποίο συγχωνεύτηκαν όλα τα μουσικά αλλά και κοινωνικά συστατικά της. Για την περίοδο αυτή δεν υπάρχουν πολύ σημαντικές μαρτυρίες.
Θεωρείται δεδομένο πως οι καταβολές της τζαζ μουσικής είναι αφρικανικες . Οι έγχρωμοι σκλάβοι, οι οποίοι, προερχόμενοι κατά κύριο λόγο από τη Δυτική Αφρική, μεταφέρθηκαν στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών, μετέφεραν μέρος των παραδόσεων τους, μεταξύ των οποίων κυρίως λατρευτικά έθιμα αλλά και μουσικά αφρικανικά χαρακτηριστικά, όπως η ρυθμική πολυπλοκότητα και οι αφηρημένες μουσικές κλίμακες. Μεταφέρθηκαν ακόμα ορισμένα είδη τραγουδιού, καθώς και μουσικές φόρμες όπως η πολυφωνία και ο αυτοσχεδιασμός.
Στην Αμερική εκείνης της εποχής, καθαρές μορφές αφρικάνικης μουσικής συναντάμε ως επί το πλείστον στην τελετουργική ή θρησκευτική μουσική και στα λαϊκά τραγούδια όπως τα αποκαλούμενα χόλερς. Από αρκετά νωρίς ωστόσο, η μαύρη μουσική έρχεται σε μίξη με "λευκά" στοιχεία και η γέννηση της τζαζ αποτέλεσε τελικά προϊόν αυτής της πρόσμιξης. Στην πραγματικότητα, η τζαζ γεννήθηκε στο σταυροδρόμι της ισπανικής, της γαλλικής και της αγγλοσαξονικής πολιτισμικής παράδοσης. Όλα αυτά τα μουσικά ιδιώματα αναμείχθηκαν και η μαύρη λαϊκή μουσική εξελίχθηκε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, με την ανάπτυξη παράλληλα του μπλουζ τραγουδιού αλλά και την εξέλιξη των περισσότερων θρησκευτικών σπιρίτσουαλς (spirituals).
Στο τέλος του 19ου αιώνα, όλες οι διαφορετικές προσμίξεις φαίνεται πως έφτασαν στο σημείο της δημιουργίας του πρώτου αναγνωρίσιμου τζαζ είδους, του ράγκταϊμ (ragtime). Το ράγκταϊμ ήταν κυρίως μουσική με συνοδεία πιάνου και με χαρακτηριστικό συγκοπτόμενο ρυθμό. Περίπου στα 1900, το ράγκταϊμ αφομοιώθηκε από ένα άλλο μουσικό είδος, το Τιν Παν Άλι. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε σε όλη τη μετέπειτα εξέλιξη της τζαζ, δηλαδή κάποιο πρωτογενές στιλ τζαζ να ενσωματώνεται στην βιομηχανία της ελαφριάς μουσικής.
Γενέτειρα της τζαζ μουσικής θεωρείται συνήθως η Νέα Ορλεάνη. Αν και οι διάφορες προσμίξεις των ευρωπαϊκών και αφρικανικών στοιχείων γέννησαν διαφορετικές μουσικές φόρμες σε πολλά σημεία της αμερικανικής ηπείρου, η Νέα Ορλεάνη διεκδικεί περισσότερο από κάθε άλλη πόλη τον τίτλο αυτό, κυρίως διότι εκεί η τζαζ ορχήστρα αποτέλεσε μαζικό φαινόμενο, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ύπαρξη τουλάχιστον τριάντα ορχηστρών στις αρχές του 1900. Επιπλέον αποτέλεσε τον τόπο γέννησης και δράσης πολλών τζαζ μουσικών, ήδη από το 1870. Η Νέα Ορλεάνη αποτελούσε παράλληλα την μοναδική μεγαλούπολη του αμερικανικού Νότου, αστικό κέντρο, εξαγωγικό λιμάνι αλλά και πρωτεύουσα των φυτειών του Δέλτα του Μισσισιπή. Υποστηρίζεται ακόμα πως το μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στη Νέα Ορλεάνη ήταν το πρώτο που έλαβε την ονομασία τζαζ (jazz, νωρίτερα συναντάται και ο όρος jass).
Σήμερα η Jazz διδάσκεται στα σχολεία και σε ανώτερες σχολές. 
Με τον όρο τζαζ αναφερόμαστε στο μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής  κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό .Το είδος , γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του 1920 .
 Ως μουσικό κίνημα , εξέφρασε τις πολιτισμικές και κοινωνικές αντιθέσεις των νέγρων της Αμερικής (με αφρικανική καταγωγή). Οι συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν οι νέγροι , τους οδήγησαν στη δημιουργία μουσικής η οποία εξέφραζε τον πόνο και την καταπίεση στην οποία είχαν υποβληθεί όλα αυτά τα χρόνια , άρα στην ουσία εξέφραζε την καθημερινή τους ζωή. Στη σημερινή κοινωνία η Jazz εκφράζει το πλήθος των ανθρώπων οι οποίοι χρησιμοποιούν τη μουσική ως τεχνική χαλάρωσης και προτροπή σκέψης.
Παρόλο που η Jazz δεν θίγει ευθέως το κοινωνικό σύστημα , είχε δημιουργήσει έντονες κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Κυριότερο παράδειγμα , αποτελεί ο ρατσισμός τον οποίο είχαν υποστεί οι προαναφερθέντες νέγροι, οι οποίοι χρησιμοποιούσανε την συγκεκριμένη μουσική ως μέσω έκφρασης των συναισθημάτων και των ιδεών τους και την προβολή ιδανικών (ελευθερία) . Σήμερα , εφόσον δεν υπάρχουν αυτές οι κοινωνικές συνθήκες , η Jazz έχει κάνει στροφή στο περιεχόμενο της , και εντάσσει θέματα τα οποία έχουν να κάνουν περισσότερο με την αγάπη . 
Κατά το παρελθόν ωστόσο , οι πολιτισμικές λειτουργίες που επιτελούσε η Jazz , ήταν πολλές. Στο πρώιμο στάδιο της , οι νέγροι συγκεντρωνόντουσαν στην εκκλησία και τραγουδούσανε - εκφράζανε τα συναισθήματα τους - προσεύχονταν και αυτό αποτελούσε μια διέξοδο για αυτούς . Επίσης τραγουδούσανε στίχους της Jazz , άνθρωποι που δούλευαν σε φυτείες . Η πράξη αυτή θεωρούταν παράνομη και ερχότανε σε αντίθεση με τα κοινωνικά πιστεύω της εποχής. Δηλαδή, μέσω της Jazz, οι νέγροι εξέφραζαν την κοινωνική τους αντίθεση για τις συνθήκες διαβίωσής τους.
Στην σύγχρονη κοινωνία λάτρες της Jazz , μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την αγαπημένη τους μουσική. Εφόσον η ιδεολογία της Jazz έχει να κάνει με την ιδιαίτερα δύσκολη τεχνική της, οι γονείς προσπαθούν να μεταδώσουν στα παιδιά την ξεχωριστή ομορφιά και μαγεία αυτού του είδους μουσικής, ευελπιστώντας ότι θα τους δώσουν την απαιτούμενη μουσική παιδεία που θα τους βοηθήσει να την κατανοήσουν και να την αγαπήσουν ώστε να συνεχίσουν να την προτιμούν και αυτά.

4.3.4: Η pop
Ένα από τα είδη της μουσικής είναι η ποπ. Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζονται ελαφριές μορφές ξένης μουσικής, ή αντίστοιχες ελληνικές δημιουργίες πάνω στα ίδια πρότυπα ρυθμού και μελωδίας και δεν συγχέεται με την αντίστοιχη ελληνική λαϊκή μουσική σκηνή. Ο όρος Ποπ προέρχεται από τον αγγλικό όρο popular, που σημαίνει δημοφιλής. Κάποια από τα πιο κοινά θέματα στα οποία αναφέρεται η ποπ μουσική είναι τα συναισθήματα και η ρομαντική αγάπη. Τα κύρια μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται είναι η κλασική κιθάρα, η ηλεκτρική κιθάρα, το αρμόνιο και τα ντραμς. Τα δημοφιλέστερα είδη της είναι:
  • Λάτιν ποπ
  • Σόουλ ποπ
  • Ποπ R&B
  • Κάντρι ποπ
  • Ποπ ροκ
Τα πρώτα αστέρια της ΠΟΠ μουσικής ηταν οι crooners της δεκαετίας του 1930 και '40. Ακολούθησαν οι Beatles που επηρέασαν μια ολόκληρη γενιά με τις μελωδίες και τις αρμονίες τους, στη δεκαετία του 1970, όταν η ποπ πέρασε από χίλια κύματα, καταφέρνοντας να γίνουν σήμα κατατεθέν της πόπ, να αναμειχθούν με τη ροκ και να γίνουν κάποιοι από τους σπουδαιότερους εκφραστές αυτού του είδους της μουσικής. Το 1980 αποδείχθηκε μια «ετοιμοθάνατη δεκαετία» για την pop. To στυλ ήρθε και παρήλθε εντούτοις, ήταν μια εποχή αξέχαστη στη μουσική. Από όλους τους καλλιτέχνες της εποχής, μόνο οι Wham έγιναν  νούμερο 1 και αναδείχθηκαν ως πραγματικά αστέρια της ποπ μουσικής, αφήνοντας το στίγμα τους μια για πάντα! Στη συνέχεια, κάνουν την εμφάνισή τους οι Jackson 5 και αργότερα, ο βασιλιάς της ποπ, Micheal Jackson κά
Διάσημοι καλλιτέχνες που ανέδειξαν την ποπ μουσική είναι η Madonna Louise Ciccone (16 Αυγούστου, 1958), μία Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός, μουσικός, παραγωγός, χορεύτρια, ηθοποιός και συγγραφέας. Συνήθως αναφέρεται ως η "Βασίλισσα της Ποπ". Είναι γνωστή για τα πρωτοποριακά μουσικά της video, καθώς και την χρήση πολιτικών, θρησκευτικών και σεξουαλικών συμβόλων στην δουλειά της. Το 2000, το βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες αναγνώρισε τη Madonna ως την πιο επιτυχημένη τραγουδίστρια όλων των εποχών, με πωλήσεις περίπου 130 εκατομμυρίων δίσκων και 50 εκατομμυρίων singles.
Μία άλλη, εξίσου διάσημη τραγουδίστρια της ποπ  είναι η Britney Spears (γεννημένη  στις 2 Δεκεμβρίου 1981) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια και χορεύτρια της pop μουσικής με μεγάλη εμπορική επιτυχία στο ενεργητικό της. Είναι βραβευμένη με Γκράμι αλλά και πολλά άλλα σημαντικά βραβεία. Τα δύο πρώτα της album την ανέδειξαν ως είδωλο της pop μουσικής ενώ έσπασαν τα ρεκόρ πωλήσεων. Η Spears επηρέασε σημαντικά την αναβίωση της teenpop. Η Britney θεωρείται ποπ είδωλο και ονομάζεται από τα media "πριγκίπισσα της ποπ".
Η Lady Gaga είναι μία ακόμη  διάσημη Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Το πραγματικό της όνομα είναι Stefani Joanne Angelina Germanotta, ενώ το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο, με το οποίο έγινε γνωστή, αποτελεί αναφορά στο τραγούδι των Κουίν"Radio Ga-Ga". Στη μουσική έχει επηρεαστεί από καλλιτέχνες της ροκ όπως ο Ντέιβιντ Μπάουι και οι Queen, καθώς επίσης και από τραγουδιστές της ποπ, όπως ο Μάικλ Τζάκσον και η Μαντόνα. Έχει βραβευτεί με πέντε Γκράμι.
Άλλο αστέρι της ποπ μουσικής είναι ο Μάικλ Τζόζεφ Τζάκσον  (29 Αυγούστου 1958 - 25 Ιουνίου 2009) ήταν Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, χορευτής, τραγουδοποιός και παραγωγός. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής και του θεάματος. Είναι ευρέως γνωστός ως «Βασιλιάς της Ποπ». Οι ιδιαίτερες χορευτικές του κινήσεις, τα βίντεο κλιπ, και η ποπ εμφάνισή του έχουν εμπνεύσει και έχουν επηρεάσει πολλούς σημερινούς τραγουδιστές, όπως οι Usher, Beyoncé Knowles και Justin Timberlake.

4.3.5: To hip hop[17]
Το Χιπ χοπ (Hip-Hop) δεν είναι ένας είδος μουσικής ή ένα είδος χορού, αλλά μία κουλτούρα που αποτελείται από 4 στοιχεία:
  1. Ραπ (Ο στίχος)
  2. Μπρέικ Ντανς(O χορός)
  3. Djing(Η μουσική)
  4. Γκράφιτι(Η εικόνα)
Το Χιπ χοπ αναπτύχθηκε σε υποβαθμισμένες περιοχές των ΗΠΑ, όπως το Μπρονξ στη Νέα Υόρκη και σε άλλες μεγάλες πόλεις όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Τα 4 στοιχεία δεν αναπτύχθηκαν την ίδια χρονική στιγμή αλλά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Οι ρίζες του ανάγονται στην δεκαετία του '70, όταν άρχισαν τα πρώτα δειλά βήματα.

Μπρέικ ντανς

Το Μπρέικ ντάνς (Break Dance) είναι είδος χορού. Οι πρώτοι B-boys (breakdancing), χορευτές Μπρέικ ντανς, εμφανίστηκαν το 1973 και ήρθε ως δια μαγείας και έλυνε τις διαφορές μεταξύ συμμοριών[18] (δεν φτιάχτηκε για αυτό το λόγο απλά χρησιμοποιήθηκε).

MCing

Το MCing(MC=Microphne Controler, MCing=Microphone Controling) άρχισε το '75-'78 όταν ένας Dj σύνδεσε το μικρόφωνο στο μίχτη του και άρχισε να λέει διάφορους στοίχους, σαν σλόγκαν, για να εμψυχώσει τους B-boys. Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτοι MC's το '79-'85. Έπαιρναν το μικρόφωνο και μιλούσαν για την προσωπική τους ζωή για διάφορα προβλήματα της κοινωνίας καθώς και για θέματα όπως οι σχέσεις τους, το χιούμορ και άλλα. Αυτό που έκανε διαφορετική την Ραπ και το Mcing, εν τέλει, καθώς και ολόκληρη την Χιπ χοπ κουλτούρα, είναι ότι δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει κάποια σχολή για να χορέψεις, να τραγουδήσεις, να ζωγραφίσεις ή να παίξεις μουσική. Το έκανες επειδή το ένιωθες και για να περάσεις το δικό σου μήνυμα.

Γκράφιτι

Το Γκράφιτι ενσωματώθηκε στο Χιπ χοπ ως ένα από τα στοιχεία του στα τέλη του '60, όταν ένας Ελληνοαμερικάνος που έκανε διανομέας πίτσας έγραφε όπου πήγαινε το ψευδώνυμο του και τον αριθμό της οδού όπου έμενε (TAKI 183). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη μορφή του Γκράφιτι.
Από τότε μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από την Βραζιλία μέχρι το Ιράν, και έγινε ένας τρόπος έκφρασης του καλλιτέχνη κατά της πολιτικής ή για διάφορους άλλους σκοπούς. Το Γκράφιτι γεμίζει το αστικό γκρίζο με ένα χρώμα της ψυχής που γεννιέται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του καλλιτέχνη και από τη καρδιά μεταφέρεται στο χέρι του που κρατάει το σπρέι.
Έργα με σπρέι μπορούμε να δούμε κοντά στην Τεχνόπολη, στο χώρο στάθμευσης των τρένων, στην Πειραιώς στο ύψος της Ομόνοιας όπου παρατηρούμε πάνω σε ένα κτίριο ένα τεράστιο ζευγάρι χέρια με όλες τους τις λεπτομέρειες και γενικά σε όλες τις γωνιές της Αθήνας.

DJing

Το DJing δημιουργήθηκε το 1975-1978 και χρησιμοποιήθηκε στην αρχή για να έχουν ρυθμό οι B-Boy και μετά για να λένε πάνω στο ρυθμό των μπιτ τους στίχους τους οι ράπερ. Ο πρώτος DJ ήταν ο Kool Herc: με την απομόνωση κομματιών από διάφορους δίσκους και την ανάμιξή τους δημιούργησε τον ήχο του Χιπ-Χοπ. Αργότερα, η δεύτερη γενιά των Hip-Hop DJ και οι μετέπειτα γενιές με πολλές καινοτομίες όπως η μίξη δύο τραγουδιών σε ένα έφτασε τους DJ σε αυτό που είναι σήμερα. Οι DJ ήταν τα αστέρια του Χιπ-Χοπ τα πρώτα χρόνια αλλά από το 1978 και μετά τα φώτα έκλεψαν οι MC.

Σημαντικές προσωπικότητες του Χιπ χοπ

Νουνός του χιπ χοπ θεωρείται ο Afrika Bambaataa ο οποίος είναι ένας από τους τρεις βασικούς δημιουργούς του break-beat deejaying και είναι επίσης ο κύριος συντελεστής της διάδοσης της ραπ και της χιπ χοπ κουλτούρας σε όλο τον κόσμο. Είναι γνωστός ως "Παππούς" ή "Νονός" ή Amen Ra της Παγκόσμιας κουλτούρας του χιπ χοπ, καθώς και ως πατέρας της Electro Funk.

4.3.6: H rap

Η ραπ (rap) είναι κυρίως αφροαμερικανικό μουσικό είδος που ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έχει τις ρίζες της στην αφρικανική μουσική την οποίαν έφεραν με τη βίαιη εκδούλευση και μετέπειτα μετακίνηση τους οι μαύροι στην Αμερική. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry). Πρόκειται για είδος που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ όσο και από άλλα ποικίλα μουσικά ρεύματα. Οι στίχοι, οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Γνωστοί αντιπρόσωποι της ραπ μουσικής είναι οι 2pac, B.I.G, Easy-E, Ice Cube κά. Σήμερα, ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης της ραπ είναι ο Έμινεμ.

4.3.7: Η country
Η country είναι ένα Αμερικάνικο δυναμικό (κυρίως) μουσικό είδος που φανερώνεται στα τέλη του 19 αιώνα στον νότο. Οι ρίζες της αναμειγμένες στην παραδοσιακή μουσική των ιθαγενών και την βρετανική -ιρλανδική-τύπου μπαλάντα μουσική. Με το πέρασμα  του καιρού στην θεματολογία της προστέθηκαν μελωδίες που εξυμνούσαν την ζωή καθημερινών χαρακτήρων cowboys -αγρότες-εργάτες και ασθενές χαμηλές τάξεις. Την ίδια περίοδο περίπου στα νοτιοδυτικά παρατηρούνται δυναμικές επιρροές από διαφορετικές μουσικά κουλτούρες σε επίπεδο ήχου αλλά και η χρησιμοποίηση νέων μουσικών οργάνων είναι ένα ιδιαίτερο στοιχείο.
Οι πρωτοπόροι
Η κάντρι εξαπλώθηκε γρήγορα κυρίως με άμεσο τρόπο αφού οι μουσικοί της παρευρίσκονταν σε πολλές εκδηλώσεις όπως πανηγύρια, οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις, επίσης δεν ήταν λίγοι οι καλλιτέχνες που ενσωματώνονταν σε θιάσους που περιόδευαν κατά μήκος του νότου. Το βασικό όργανο τα πρώτα χρόνια ήτανε το βιολί ,το οποίο εκτός της διασκεδαστικής του ιδιότητας, λειτουργούσε σαν ισχυρό κίνητρο για τους βιολιτζήδες, οι οποίοι συναγωνίζονταν σε διαγωνισμούς δεξιοτεχνίας με χρηματικό έπαθλο.
Η εξάπλωση
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας( ραδιόφωνο, φωνογράφος) η κάντρι βγαίνει στην επιφάνεια μετονομασμένη σε hillbily και western παίρνοντας στην συνέχεια την τελική της σημερινή ονομασία. Το 1925 η country -ακούγεται πλέον -δυνατά- από πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς με ζωντανές εκπομπές παρουσίαση ταλέντων, κάλυψη συναυλιών, ενώ ο φωνογράφος ,που είχε ανακαλυφθεί αρκετά χρόνια πριν, στέκεται ισχυρή αφορμή για ηχογραφημένες παραγωγές σπουδαίων βιολιστών. 
Μεγάλοι καλλιτέχνες
Μέσα στο 1923 ηχογραφείται ο ποιο δημοφιλής βιολιστής της Ατλάντα Jhon Carson, ενώ το 1924 ,ο κλασικός τενόρος τραγουδιστής Vernon Dalhard κάνει πωλήσεις που ξεπερνάνε το 1.000.000 αντίτυπα (δίσκους). Η  ανάγκη για περισσότερους κάντρι τραγουδιστές ,δημιουργεί τους κυνηγούς ταλέντων ,οι οποίοι το 1927 ανακαλύπτουν στον Μισισιπή τον φυματικό εργάτη Jimmy Rogers που θεωρείται και πατέρα της country. 
Παγκόσμια εμβέλεια
Με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η country μέσο των Αμερικανών στρατιωτών μεταπηδάει σε διάφορες γωνιές του κόσμου γινόμενη ευρέως αναγνωρισμένη  η απόλυτη όμως μουσική της εκτόξευση συμβαίνει μεταπολεμικά με την παγκόσμια προβολή της (διεθνή δίχτυα),και αποτέλεσμα αυτού η δημιουργία μιας country συνείδησης με δικό της κοινό, παραγωγούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς .Παρόλη την δυναμική της, η κάντρι υπέστη ισχυρές επιρροές από το νέγρικο Rythm and Blouse, παρέμεινε πάντως στις ρίζες της -απαντώντας- με την coyntry pop 
(Nashville sound). 
Ολική  αποδοχή
Απο το 60 και μετά η country αναβιώνει την παράδοση της δίνοντας χώρο ταυτόχρονα σε νέγρους καλλιτέχνες. Η μουσική εξυμνείται  από όλα τα media  αγγίζοντας όλους τους καλλιτεχνικούς χώρους ακόμα και της κινηματογραφίας.
Η ισχυρή προβολή country προτύπων (cowboy με τζιν μπότες και καπέλο) παραδειγματικά φανερώνει την ύπαρξη τçς πλέον μέσα από ένα φιλοσοφικό πρίσμα που περνάει και στην νοοτροπία των θαυμαστών της (ακόμα και σήμερα αναλογούν σε εκατομμύρια).     
4.3.8: Η rock
Η μεγάλη προτίμηση των εφήβων της ηλικίας μας σε αυτό το είδος της μουσικής μας ώθησε να το αναπτύξουμε διεξοδικότερα, αφιερώνοντας ένα ολόκληρο κεφάλαιο σε αυτό, με στόχο να αναλύσουμε όλες τις πτυχές και τα είδη του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Η ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗ
Η μουσική ροκ αποτελεί την πρώτη επιλογή των περισσοτέρων εφήβων και χωρίζεται  σε διάφορα είδη.

5.1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το ροκ δεν είναι κληρονομικό δικαίωμα, ούτε φοράει ταμπέλες...το ροκ έχει ταυτότητα κι ανήκει σε αυτούς που το νοιώθουν κι ας εκφράζονται σε όποια γλώσσα γουστάρουν. To rock εκφράζει τον νέο που θέλει να επαναστατήσει να εναντιωθεί στους κανόνες να σπάσει κάθε στερεότυπο. Ο ροκάς θα φορέσει το jean το γνήσιο στοιχείο του ροκ που δηλώνει επανάσταση και εναντίωση στα κλασσικά στυλ ντυσίματος της γραβάτας και του πουκάμισου. Επιπλέον η <μαλλούρα> και η λίγδα που είναι το ποιό σημαντικό στοιχείο, δείγμα το ότι σημασία δεν έχει η εξωτερική εμφάνιση αλλά το πάθος και το πόσο θέλεις να ροκάρεις. Ο ροκάς έχει επίσης στην ντουλάπα του αρβύλες, αλυσίδες και μπλούζες με συγκροτήματα. Ο ροκάς θέλει να είναι διαφορετικός από την μάζα θέλει να αλλάξει τον κόσμο, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
 Το ροκ μιλάει στην ψυχή του ακροατή και κυρίως στην ψυχή του εφήβου. Ο έφηβος καταπιεσμένος από το σχολείο, τους γονείς που τον καταπιέζουν και την κοινωνία που δεν τον καταλαβαίνει έχει ως μόνη λύση την μουσική και ποιο συγκεκριμένα την ροκ που μιλάει για τον έρωτα, την καταπίεση από τους γύρω του, το σχολείο και κάποιες φορές για τα υπαρξιακά του ερωτήματα και το μόνο που θέλει να κάνει είναι να χτυπηθεί, να ροκάρει και να τα σπάσει όλα χωρίς να υπάρχει αύριο και κανένα μέλλον. Ο ροκάς χαρακτηρίζεται ως τεμπέλης και άχρηστος από τους άλλους. Το ρόκ πάντα θα μιλάει για τον καταπιεσμένο νέο που δεν τον καταλαβαίνει κανείς και το μόνο που θέλει είναι ''ROCK''

5.2: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Η rock  μουσική προήλθε από το Rock N' Roll. Το rock n’ roll προέρχεται από το rhythm n blues. Για πρώτη φορά ο όρος rock n΄ roll χρησιμοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 50. Tο rock n roll διαφέρει από το χορευτικό ρυθμό rock n roll, το οποίο ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει περίπου το 1958, όπως επίσης διαφέρει και από το ροκ, το οποίο άρχισε να εξελίσσεται το 1964. Πιο πριν η φράση rock n roll χρησιμοποιούνταν στα blues τραγούδια για να περιγράψει την ερωτική πράξη. Ειδικά από τα τέλη της δεκαετίας του '40 και μετά χρησιμοποιούνταν στα τραγούδια με διφορούμενη σημασία.
Το rock n’ roll δεν υπάρχει στην αγορά της ποπ μουσικής μέχρι το 1953, όταν το crazy man crazy του Βill Halley και των Comets γίνεται το πρώτο rock n΄ roll τραγούδι που μπαίνει στο Billboard. Τα rhythm n blues τραγούδια ήταν τελείως διαφορετικά από τις ποπ μπαλάντες εκείνης της εποχής. Τα φωνητικά ήταν βαριά, οι στίχοι έβριθαν από σεξουαλικά υπονοούμενα, ο ρυθμός ήταν έντονος και χορευτικός και τα κυρίαρχα όργανα ήταν η κιθάρα, το σαξόφωνο και το πιάνο. Επίσης οι τα τραγούδια γράφονταν σε δίσκους χωρίς καμία ιδιαίτερη επεξεργασία.. Κύριο στοιχείο της μουσικής αυτής ήταν η έξαψη. Τα χορευτικά rhythm n blues ήταν καρπός της μαύρης μουσικής, της οποίας ο προσωπικός τρόπος και η αντίθεση της με τις γλυκανάλατες μπαλάντες των λευκών τροβαδούρων όπως του Σινάτρα, τράβηξαν την προσοχή των νεαρών λευκών που τη μετέτρεψαν σε cult μορφή τέχνης, όπως οι μεγαλύτερη τους έκαναν με την jazz.
Γιατί όμως αναπτύχθηκε και λατρεύτηκε το rock n roll? Αιτία ήταν η ανάπτυξη της νεανικής κουλτούρας, που αναδύθηκε μέσα από τις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Οι νέοι αμφισβητούν τις ηθικές αξίες της χώρας τους, και δημιουργούν ένα δικό τους στιλ, το οποίο τροφοδοτείται από το Χόλυγουντ, με ταινίες που αφορούν την κοινωνική ζωή των εφήβων και την εξέγερση τους, όπως οι θρυλικές ταινίες "Ο Ατίθασος" με τον Μάρλον Μπράντο και "Επαναστάτης Χωρίς Αιτία" με τον Τζέιμς Ντιν, οι οποίες λάνσαραν τα μοντέλα πάνω στα οποία έχτισαν το στιλ και την ιδεολογία τους οι έφηβοι του 50. Η μεγάλη έκρηξη όμως έγινε με την ιστορική ταινία " Η Ζούγκλα Του Μαυροπίνακα", η οποία έκανε μεγάλη επιτυχία και συζητήθηκε πολύ. Η ταινία αυτή, καθώς και η μουσική της επένδυση (με πρώτο και καλύτερο το κλασικό rock around the clock του Βill Halley) παγίωσαν τη σχέση του ροκ εν ρολ με τη νεανική επανάσταση και τις έκαναν δυο έννοιες σχεδόν ταυτόσημες.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το rock n΄ roll εισέπραξε τις αποδοκιμασίες της καθωσπρέπει συντηρητικής κοινωνίας των Αμερικανών, λόγω της σχέσης της με την αμφισβήτηση, των σεξουαλικών υπονοουμένων που υπήρχαν στα τραγούδια, καθώς επίσης και εξαιτίας της καταγωγής της από τη μαύρη μουσική. Ειδικά στις Νότιες Πολιτείες η αποδοκιμασία ήταν εντονότερη. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη αντίδραση των νέων και κατά συνέπεια τη συνέχεια της ανάπτυξης του rock n΄ roll. Ο όρος rock n΄ roll όπως τον ξέρουμε σήμερα χρησιμοποιήθηκε από τον disk jockey Αlan Freed, ο οποίος τον χρησιμοποίησε για να περιγράψει τη rhythm n blues μουσική . Σιγά σιγά όμως ο χαρακτήρας της μουσικής άλλαξε, ώστε ο όρος rock n΄ roll κατέληξε να περιγράφει και να είναι κάτι διαφορετικό από την rhythm n blues.
Από τους πρώτους αντιπροσώπους της rock, υπήρξε ο λαμπερός Elvis Presley, πρωτοεμφανιζόμενος ,νέος και ωραίος , προκαλούσε υστερία στα κορίτσια και ζήλια στα αγόρια. Εκείνο τον καιρό υπήρχε έντονος διαχωρισμός σε μαύρους και λευκούς και έτσι δημιουργήθηκαν 2 ρεύματα rock στην Αμερική. Από τη μια το rockabilly ερμηνευμένο από λευκούς ,με αντιπροσώπους τους : Elvis Presley, Ricky Nelson, Johnny kaas, και από την άλλη το ροκ ερμηνευμένο από τους μαύρους (πιο ορμητικό με δυνατό ρυθμό) με αντιπροσώπους τους Litte Richard,
BO Didly, Chuck Berry. Αναμφισβήτητα το rock λατρεύτηκε ,και αρχικά από την νεολαία και αυτό γιατί οι νέοι αμφισβητούσαν τις ηθικές αξίες της χώρας τους, δημιούργησαν ένα δικό τους στιλ, (μουσική ,ιδεολογία, εμφάνιση) επηρεασμένο από το Χόλυγουντ, με ταινίες που αφορούν την ζωή των εφήβων και την επανάσταση τους, ταινίες όπως "Ο Ατίθασος" με τον Μάρλον Μπράντο και "Επαναστάτης Χωρίς Αιτία" με τον Τζέιμς Ντιν, οι οποίες λάνσαραν τα πρότυπα πάνω στα οποία στήριξαν το στιλ και την ιδεολογία τους οι έφηβοι του 50.
Δεκαετία του   ’60
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, πολλά αξιόλογα συγκροτήματα έκαναν την εμφάνιση τους, όπως οι Βeatles, oι Rolling Stones, οι The Who, και οι Kings. Οι τελευταίοι, που είναι από την Αγγλία ,χαρακτηρίστηκαν rock αλλά δεν περιορίστηκαν μόνο σε αυτό το είδος αλλά ανάμειξαν στοιχεία jazz και κλασικής μουσικής. Πέρα από αυτά τα συγκροτήματα, αναδείχτηκαν και τραγουδιστές από τις ΗΠΑ, όπως ο Bob Dylan, που έγραψε τραγούδια των οποίων το περιεχόμενο είναι σοβαρά κοινωνικά προβλήματα όπως ο πόλεμος και η φτώχεια. Παράλληλα στην Αμερική δημιουργούνται πολλά αξιόλογα συγκροτήματα όπως οι, Jefferson Airplane, The Doors, The Grateful Deads , αλλά εμφανίζονται και τραγουδιστές όπως Janis Joplin, Jimi Hendrix [!].
Δεκαετία του ’70
Και έρχεται και η χρυσή (για τη Rock ) δεκαετία του 70, όπου εμφανίζονται πολλά σημερινά γνωστά συγκροτήματα ,κάνουν θραύση, και γράφονται στις χρυσές σελίδες της Rock. Oι Scorpions, Guns n Roses , Metallica, Sex Pistols , Deep Purple, Led Zeppelin, Pink Floyd είναι μερικά από αυτά. Επίσης τραγουδιστές, Elton John, Bruce Springsteen, David Bowie, Lou Reed, Eric Clapton. Σιγά σιγά η rock αρχίζει να παίρνει την σημερινή της μορφή ,γίνεται πιο σκληρή, επιθετική σε συνδυασμό με ηλεκτρονικούς ήχους μέσα στα τραγούδια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 εμφανίζεται η punk και η jazz rock. Αργότερα συναντάμε παρακλάδια της ροκ ,τη ραπ, τζαμαϊκανή reggae και heavy metal, και τότε είναι η περίοδος που η ελληνική σκηνή κάνει τα πρώτα βήματα στη ροκ σκηνή. με κύριους εκφραστές το Διονύση Σαββόπουλο , το Μίμη Πλέσσα, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το θρυλικό Παύλο Σιδηρόπουλο.
Δεκαετία του 80ου,90ου,20ου,21ου αιώνα.
Στις ΗΠΑ ,σχηματίζονται συγκροτήματα σημαντικά όπως R.E.M., Sonic Youth. Επίσης στο Σιάτλ έχουμε τη μουσική Grunge με αντιπροσώπους τους Pearl Jam, Nirvana, Soundgarden...Στην άνθηση της αμερικανικής rock συμβάλλουν οι Red Hot Chili Peppers, οι the Offspring και οι Smashing Pumpkins. Ορισμένοι, ακολουθούν το στυλ παλιών συγκροτημάτων, αλλά υπάρχουν και συγκροτήματα που διαμορφώνουν το δικό τους στυλ, όπως οι Oasis, Aerosmith, U2, The Fall κ.α Τέλος πολλά συγκροτήματα παλιότερα και νεότερα, προτιμούν να αναμειγνύουν την rock με άλλα είδη όπως punk (punk rock:GREEN DAY, the offspring], pop punk, glam rock, garage rock.
Ο αιώνας κλείνει με τη Rock να έχει εδραιωθεί και ανθίσει, με εκατομμύρια φανατικούς θαυμαστές ανά τον κόσμο, περνώντας στον επόμενο αιώνα με την ύπαρξη αθάνατων κομματιών και καταπληκτικών δημιουργιών.

5.3: Η κουλτούρα της ροκ μουσικής

Η μουσική παιδεία της Ροκ έχει βαθιές κοινές ρίζες με τη Blues μουσική αλλά κυρίως με την Jazz που προέρχεται και το Rock & Roll. Ένα παιδί που μεγαλώνει με οποιαδήποτε άλλη μουσική εκτός από κάποιο είδος της Rock μουσικής, είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή, στην εφηβική του ηλικία, να βρεθεί στο δρόμο της Rock και να γίνει φανατικός οπαδός της. Σε ένα παιδί που θα επιβληθεί πολύ έντονα πχ η κλασική μουσική, είναι πολύ πιθανό αργότερα να καταφύγει στη Rock μουσική ως αντίδραση (καθώς η Rock μουσική κρύβει μέσα της την αντίδραση).   
Ανάλογα με τα ακούσματα του κάθε παιδιού και γενικότερα του κάθε ανθρώπου διαμορφώνετε εν μέρει και ο χαρακτήρας του. Για παράδειγμα στη Rock μουσική, το παιδί συνήθως θα διαμορφώσει έντονη προσωπικότητα, με χιούμορ, συνήθως θετική αλλά ίσως και αρνητική. Ταυτόχρονα θα αρχίσει να υποστηρίζει φανατικά τη μουσική που ακούει και να γίνεται χλευαστικός απέναντι στα άλλα είδη. Επίσης, θα αρχίσει να κατανοεί τα διάφορα είδη της Rock, καθώς και τη μεταλαμπάδευση αξιών και αρχών που διαθέτουν οι Rock καλλιτέχνες. Με λίγα λόγια, ταυτίζεται με τη μουσική που προτιμά  και ενασχολειται όλο και περισσότερο με αυτήν.
Εκτός όμως από το χαρακτήρα, τη στάση και τη συμπεριφορά, η κουλτούρα της Rock επηρεάζει έντονα και την εξωτερική εμφάνιση . Δηλαδή, ένας γονιός που μεγαλώνει το παιδί του με το συγκεκριμένο είδος μουσικής συνήθως δεν θα επέτρεπε στο παιδί του ενδυμασία προσβλητική στην μουσική που ακούει . 
Τέλος , η μουσική παιδεία της Rock διαμορφώνει παιδιά με έντονη προσωπικότητα και ιδέες και όχι άβουλα άτομα!

5.4: Ροκ και θρησκεία

Για το θέμα πέρι της θρησκείας έχουν ειπωθεί πολλά.. Από τραγούδια που αν τα παίξεις ανάποδα (π.χ Stairway To Heaven των Led Zeppelin), ονόματα συγκροτημάτων (π.χ Rotting Christ ή Black Sabbath) έως και τραγούδια (π.χ. God Hates Us All των Slayer) που έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις από χριστιανούς αλλά και ταυτόχρονα, έχουν δημιουργήσει πολλούς φανατικούς οπαδούς. Πολλοί θεωρούν πως η ροκ είναι η μουσικοί του σατανά και αυτή που την υμνούν θεωρούνται αντίχριστοι.. Πολλές φορές έχω ακούσει από κυρίως ηλικιωμένους να μου λένε "Παιδί κούρεψε τα μαλλιά σου.. Τι είσαι; Αντίχριστος; Ροκάς".. Εκτός όμως από το ροκ και το μέταλ που μιλούν για αθεΐα ή ακόμα και σατανισμό είτε για προσωπικές πεποιθήσεις είτε για εμπορικούς λόγου, υπάρχει και το χριστιανικό ροκ με συγκροτήματα όπως οι Mind Garage ή Jars Of Clay που με την μουσική τους υμνούν τον Κύριο. Λοιπόν την άλλη φορά που θα σας πει η ηλικιωμένη γιαγιά σας για τη ροκ, βάλτε της να ακούσει το Welcome To Paradise του Randy Stonehill.

5.5: Ροκ και πολιτική

 Το ροκ ερχόταν πάντοτε σε αντίθεση με τα κοινωνικά πιστεύω και τις προκαταλήψεις της κοινωνίας στην οποία βρισκόταν. Ο λόγος είναι οι προκλητικοί στίχοι που περιέχουν τα τραγούδια , η εκκεντρική εμφάνιση των καλλιτεχνών και η έντονα προβαλλόμενη ιδεολογία τους για την πολιτική, η οποία ήταν ανατρεπτική. Η ροκ πάντοτε αντιτίθεται στην καταπίεση και στη στέρηση ελευθερίας και ένα μεγάλο μέρος των τραγουδιών μιλάει για αυτούς τους άξονες.
 Κάποια ιδιαίτερα σημαντικά παραδείγματα είναι τα εξής. To 1969, πραγματοποιήθηκε ίσως η μεγαλύτερη συναυλία όλων των εποχών , το Woodstock Festival , σε μια αχανή έκταση στη Νέα Υόρκη , όπου συγκεντρώθηκαν συνολικά μισό εκατομμύριο μουσικόφιλοι – προτεστάντες. Το φεστιβάλ ήταν κυρίως διαμαρτυρία για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και είχε ως σκοπό την προώθηση της ειρήνης σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στα ονόματα που συμμετείχαν στα φεστιβάλ ήταν ο Jimi Hendrix , η Janis Joplin , οι The Who , ο Carlos Santana και ο Joe Cocker. Επίσης, περνώντας στο χώρο της Metal , ένα από τα πιο έντονα παραδείγματα, εκτός από άλλες αμέτρητες άσκοπες μηνύσεις θρησκευτικών  και πολιτικών ομάδων κατά υποτιθέμενων η προκλητικών συγκροτημάτων, η μεγαλύτερη οργανωμένη επίθεση κατά της Metal , διαπράχθηκε στην περίοδο των 80s. Η οργάνωση P.M.R.C. (Parental Music Resource Center) κατέθεσε μήνυση εναντίων συγκεκριμένων rock μπάντων , επισημαίνοντας ότι κάποια χαρακτηριστικά κομμάτια τους έχουν προσβλητικό περιεχόμενο και προβάλουν αρνητικά υποσυνείδητα μηνύματα . Η δίκη πραγματοποιήθηκε και έληξε με την κοινότητα της σκληρής ροκ μουσικής κερδισμένη, με εκπρόσωπο των τραγουδιστή του συγκροτήματος Twisted Sister, Dee Snider . 
Η ροκ ήταν και θα είναι πάντοτε κατακριτέος στόχος άδικης λογοκρισίας. Το σύστημα μπορεί να προσπαθεί να στερήσει την ελεύθερη έκφραση από τους ανθρώπους και ιδιαίτερα από τους καλλιτέχνες, αλλά η αντίσταση πάντοτε υπερισχύει.

5.6: Ροκ και επανάσταση

Εδώ και αιώνες ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την μουσική για να εκφράσει τα συναισθήματα τα του είτε για την κακοτυχία του και για το πώς του τα έφερε η ζωή , είτε για τον έρωτα και την καλοτυχία του . Έτσι και σε άλλους σημαντικούς τομείς στην ζωή του όπως η αντίδραση και η επανάσταση , ο άνθρωπος έχει χρησιμοποιήσει την μουσική !
Η μουσική που έχει χρησιμοποιηθεί για να εκφραστεί η επανάσταση, δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τη Rock, με φωτεινό παράδειγμα το ελληνικό Rock. Στην ελληνική Rock σκηνή υπάρχουν πολλά συγκροτήματα συνήθως νέων ανθρώπων όπου συνειδητά δεν θέλουν να βγουν στο χώρο της δημοσιότητας επειδή πιστεύουν πως από την στιγμή που θα πληρωθούν για αυτό που κάνουν θα χάσουν την αξία τους τα λόγια που λένε . Το ελληνικο Rock έχει ενσωματωθεί με τον Punk ρυθμό . Μερικά ελληνικά Punk- Rock συγκροτήματα που αντιπροσωπεύουν το θέμα Rock και επανάσταση είναι :  Μεθυσμένα ξωτικά , Χάσμα , Βανδαλούπ , Panx Romana , Javaspa , Αντίδραση κ.α

5.7: Ροκ μουσική και σεξισμός

Από το ξεκίνημα της ροκ, γύρω στη δεκαετία του ’60, υπήρχαν μόνο ανδρικά ροκ συγκροτήματα. Αυτό γινόταν κυρίως γιατί εκείνη την εποχή οι γυναίκες δεν είχαν ακόμη δικαιώματα και ασχολούνταν μόνο με ‘’γυναικείες’’ ασχολίες και δουλειές. Αργότερα, το ’70 άρχισαν να εμφανίζονται και γυναίκες σε ροκ μπάντες όμως δεν είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό και για αυτό οι δισκογραφικές δεν ενδιαφέρονταν. Έτσι άρχισαν και πάλι να κυριαρχούν τα ανδροκρατούμενα ροκ συγκροτήματα. Όμως υπάρχει και μια ‘’βιολογική’’ εξήγηση για αυτόν τον σεξισμό! Η ροκ μουσική γενικώς εκφράζει την ένταση και την επανάσταση που στην ουσία εκφράζει και εκτονώνει την τεστοστερόνη που ρέει άφθονη στις φλέβες των νέων ανδρών κυρίως. Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία των ‘’γκρούπις’’ δηλαδή ειδικών γκρουπ που αποτελούνταν από γυναίκες φαν αυτών των ροκ συγκροτημάτων. Οι τραγουδιστές και τα υπόλοιπα μέλη των ροκ συγκροτημάτων χρησιμοποιούσαν τις γκρουπις για σύντομες ερωτικές συνευρέσεις και για να τους φροντίζουν και να τους περιποιούνται. Άρα δηλαδή φαίνεται ότι η επανάσταση των γυναικών άρχισε κάπως έτσι στη ροκ μουσική, αλλά παρέμεινε εκεί. Οι γυναίκες χρησιμοποίησαν αυτή τη μουσική ως πηγή έμπνευσης της επανάστασης που ξεκίνησαν, αλλά και πάλι ανέκαθεν οι ροκ μπάντες αποτελούνταν κυρίως από άντρες.

5.8.: ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
5.8.1: ALTERNATIVE ROCK MUSIC
Εναλλακτική μουσική ήταν μια φράση που εφευρέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80 που περιγράφει τις ζώνες που έσπασε από το φράγμα της ποπ και metal και διαμόρφωσαν μια νέα κατεύθυνση της πιο εστιασμένη και έντιμη ροκ. Περιλαμβάνει πολλές υποκατηγορίες, που περιλαμβάνουν αλλά δεν περιορίζονται σε Grunge, Hard Rock, rock, Πειραματικό Rock, Progressive Rock, College Rock, Gothic Rock, Heavy Metal, Rock Punk, Pop Power, Hardcore Punk, New Wave,. Μόνη τους πραγματική σύνδεση σε σχέση με τις ρίζες είναι το αγγλικό κίνημα πανκ. Στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα εναλλακτική μουσική περιοριζόταν σε μερικούς ραδιοφωνικούς κολεγιακούς σταθμούς. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, όπως έγινε πιο δημοφιλής . Άρχισε να εξαπλώνεται μέσα από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς κολλεγίων σε όλη τη χώρα. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 εμπορικούς σταθμούς σιγά-σιγά άρχισαν να υιοθετεί ένα νέο είδος μουσικής που αργότερα ονομάστηκε κολεγιακό ροκ. Ποτέ τα άλμπουμ δεν είχαν μεγάλες πωλήσεις αλλά η επιρροή της μουσικής κοινότητας γινόταν αισθητή σε μεγάλο μέρος ώσπου προχώρησε σε επόμενο στάδιο.
Η πρώτη εναλλακτική μουσική δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 με ομάδες όπως το The Velvet Underground, οι the Stooges κτλ. Η τάση αυτή συνεχίστηκε μέχρι το '70 συνδυάζοντας πνευματικούς στίχους με καλλιτεχνική έκφραση. Όλες αυτές οι ομάδες θα αποτελέσουν δομικά στοιχεία στην πανκ ροκ περίπου το 76-77. Η Πανκ ροκ ήταν πολύ σημαντική για την εξέλιξη της εναλλακτικής μουσικής μετατρέποντάς την σε μια πιο βασική και προσιτή μορφή. Κατά το ‘80 η Punk μετατράπηκε σε new wave και η παράδοση πέρασε σε μια νέα γενιά.
Πολλοί άνθρωποι περιφρονούν την alternative μουσική γιατί υπάρχουν πολλοί που εκμεταλλεύονται αυτόν τον όρο για να γίνουν δημοφιλείς. Όμως υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες και καλλιτέχνες που παίζουν πραγματική εναλλακτική μουσική εκφράζοντας τις ιδέες και τα τραγούδια που εμπίπτουν στο ποπ ύφος. Όσο αυτές οι δισκογραφικές και αυτοί οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να γράφουν γνήσια εναλλακτική μουσική, τότε αυτό το είδος θα συνεχίσει να ευδοκιμεί!
5.8.2: BLACK METAL[19]
Το Black Metal είναι είδος Μέταλ μουσικής. Το Black Metal έχει ρίζες από το thrash metal. To λεγόμενο "δεύτερο κύμα" του Black Metal, που ήταν το πρώτο πλήρως συνειδητοποιημένο,γεννήθηκε στη Νορβηγία ,ενώ το είδος έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο.Η διαφορά του με το μέταλ είναι κυρίως στη θεματολογία των στοίχων, που είναι ακραία αντιχριστιανική, και συχνά νεοναζιστική παραπομπή ενώ η μουσική σύνθεση (οι μελωδίες) είναι επηρρεασμένη από τα θρίλερ. Στο "παραδοσιακό" Black Metal οι νότες στην κιθάρα είναι μακρόσυρτες, παιγμένες με γρήγορα συνεχόμενα χτυπήματα, συνήθως χωρίς παύσεις (πράγμα που δεν ισχύει για μεταγενέστερα άλμπουμ), τα ντραμς είναι δίκασα και πολύ δυνατά παιγμένα, με συνεχή γρήγορα χτυπήματα και τα φωνητικά είναι κραυγές βρυχηθμού.Τα φωνητικά του Black Metal μοιάζουν με τους βρυχηθμούς του Death Metal απ' το οποίο προέρχονται, καθώς το Death είναι εκπληκτικά συγγενές μα παλιότερο. Τέλος κάποια από τα ποιό γνωστά συγκροτήματα είναι οι Rotting Christ, Celtic Frost και οι Immortals.
5.8.3: DEATH METAL
Το Death metal είναι ένα υποείδος της Metal.Διακρίνεται από την παραμόρφωση στην ηλεκτρική κιθάρα, τα ισχυρά και γρήγορα ντραμς και τα βαθιά υπόκωφα γρυλίσματα στα φωνητικά. Το Death metal πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα του 1980, χρησιμοποιώντας μουσικό σχήμα παρόμοιο με αυτό του thrash metal και του πρώιμου Black metal.Μπάντες όπως οι Slayer,Venom,και Kreator υπήρξαν σημαντικές επιρροές στην δημιουργία του Death metal.Στις αρχές του 90’ το death metal απέκτησε περισσότερη δημοσιότητα ως δημοφιλές είδος, μιας και δισκογραφικές εταιρείες όπως η Roadrunner άρχισαν να δέχονται death metal συγκροτήματα με γρήγορο ρυθμό.
Ιστορία
Η αγγλική μπάντα Venom χρησιμοποίησε στοιχεία που αργότερα έγιναν γνωστά ως thrash, death και black metal με το άλμπουμ τους Welcome to Hell (1981).Ο σκοτεινός ήχος τους, τα brutal βαρύγδουπα φωνητικά τους και η συχνή αναγνώριση του Σατανά στα τραγούδια τους υπήρξαν σημαντική επιρροή για αρκετές μεταγενέστερες μπάντες. Ισχυρή επιρροή για την δημιουργία του Death metal αποτέλεσαν και οι Slayer  που ξεχώριζαν από το κοινό Metal μιας και μιλούσαν για το θάνατο, τον πόλεμο και την βία που γενικά επικρατούσε. Ακόμη, σημαντική μπάντα υπήρξαν και οι Death  μιας και ήταν από τις πρώτες metal μπάντες που θεωρήθηκαν ως Death metal.Μέχρι το 1989 το Death metal είχε εξαπλωθεί και έτσι δημιουργήθηκαν αρκετές τέτοιες μπάντες και κυρίως στην Σουηδία. Το Death metal  έγινε πιο δημοφιλές γύρω στο 1992-93.
Στους στίχους του Death metal (που συνοδεύονται από ουρλιαχτά) παρουσιάζονται θέματα όπως ο μυστικισμός, η επιστημονική φαντασία ,ο σατανισμός ,η πολιτική και η αντίθετη στάση κατά της θρησκείας καθώς και η αναφορά στη βία (κυρίως αυτής που επικρατεί στον κόσμο).Ακόμη το Death metal αντλεί στοιχεία από διάφορες ταινίες(κυρίως τρόμου), καθώς και από τη λογοτεχνία. Πιο γνωστές και χαρακτηριστικές μπάντες του Death metal  είναι οι: Death, Deicide, Cannibal Corpse, Lamb of God, Morbid Angel, Possessed,Suicide Silence κ.α.
5.8.4: HARD ROCK
Ο όρος ροκ στη μουσική, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα είδη που προέκυψαν από την εξέλιξη του rocknRoll. Η μουσική ροκ στο σύνολό της αποτελεί ένα είδος δημοφιλούς μουσικής που χαρακτηρίζεται συνήθως από έντονο ρυθμό και από ευδιάκριτη, χαρακτηριστική μελωδία φωνητικών η οποία συνοδεύεται συνήθως από ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και πληκτροφόρα όπως πιάνο ή συνθεσάιζερ. Πολλοί σημαντικοί καλλιτέχνες πλαισιώνουν σήμερα τη hard rock. Μερικοί από αυτούς είναι ο Van Hollen, o Satriani, o Petrucci, o Steve Vai,οι  U2, οι Guns nRoses και οι Led Zeppelin.
5.8.5: HEAVY METAL
Το Χέβι Μέταλ (αναφέρεται κοινότερα ως metal (Μέταλ)) είναι μουσικό είδος και κατατάσσεται ως παρακλάδι της Ροκ μουσικής. Αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 - αρχές '70. και ρίζες του εφορμούν από την Μπλουζ και το ψυχεδελικό ροκ. Τα μουσικά σχήματα που θεωρούνται ως πρωτόλεια στο Χέβι Μέταλ δημιούργησαν ένα βαρύ ήχο εστιασμένο στην κιθάρα, στο μπάσο και στα ντραμς, έχοντας ως χαρακτηριστικό την έντονη παραμόρφωση στον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας καθώς και τα γρήγορα σόλο. Η εταιρεία κριτικής της μουσικής Allmusic, αναφέρει χαρακτηριστικά πως «από τις μυριάδες μορφές ροκ εντ ρολ, το Heavy Metal είναι το πιο ακραίο στην ένταση, αρρενωπότητα και θεατρικότητα».
Το Χέβι Μέταλ έχει οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, ενώ τα πρώτα συγκροτήματα του είδους όπως οι Black Sabbath, προσελκύουν ακόμα και σήμερα ένα ευρύτερο κοινό. Στα μέσα του '70 οι Judas Priest καθώς και άλλοι προχώρησαν την εξέλιξη του είδους αποβάλλοντας τα μπλουζ στοιχεία, ενώ το New Wave of British Heavy Metal (Νέο Κύμα του Βρετανικού Χέβι Μέταλ) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, δίνοντας στη μουσική μια χροιά Πανκ Ροκ και μεγαλύτερη έμφαση στην ταχύτητα.
Το Heavy metal έγινε ευρέως γνωστό την δεκαετία του '80, οπότε αναπτύχθηκαν πολλά από τα γνωστά υποείδη του. Εναλλαγές πιο ακραίες περιορίστηκαν τότε στην Underground μουσική σκηνή, άλλες πάλι όπως το Glam Metal και το Thrash Metal γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Αργότερα και έως τις μέρες μας, αρκετά υποείδη διεύρυναν τα μουσικά όρια του είδους.

Χαρακτηριστικά[20]

Το Χέβι Μέταλ παραδοσιακά χαρακτηρίζεται από τον δυνατό, παραμορφωμένο ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, τους εμφατικούς ρυθμούς, τον πυκνό ήχο μπάσου και την έντονη χρήση των ντραμς. Η ηλεκτρική κιθάρα, η ηχητική ένταση και η παραμόρφωση που της αποδίδει ο Ενισχυτής αποτελεί βασικό στοιχείο στο Heavy Metal. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 κάποια γνωστά συγκροτήματα άρχισαν να χρησιμοποιούν πλέον δύο κιθάρες στις συνθέσεις τους. Πρωτοπόρα συγκροτήματα όπως οι Judas Priest και οι Iron Maiden ακολούθησαν αυτή την τακτική διατηρώντας τη μια κιθάρα για τον ρυθμό και την άλλη για οδηγό και για σόλο. Το σόλο της κιθάρας αποτελεί κεντρικό και σημαντικό στοιχείο μιας Heavy Metal σύνθεσης. Οι Metal τραγουδιστές παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο ύφος. Από την μεγάλης έκτασης και θεατρικότητας φωνή του Rob Halford, τραγουδιστή των Judas Priest και του Bruce Dickinson των Iron Maiden έως την επιτηδευμένα τραχιά φωνή του τραγουδιστή των Motorhead Lemmy και του James Hetfield των Metallica στη γρυλιστή φωνή του Randy Blythe των Lamb of God και του Thomas Livdberg των At the Gates.
Το μπάσο παρέχει τις χαμηλές συχνότητες, στοιχείο που προσφέρει την απαραίτητη βαρύτητα που χαρακτηρίζει το μουσικό και ηχητικό ύφος του είδους. Το μπάσο όπως και η κιθάρα ενδέχεται να έχει υποστεί παραμόρφωση στον ήχο του. Το μπάσο στις Χέβι Μέταλ συνθέσεις εκτελείται κυρίως με τα δάχτυλα αλλά και με πένα, παράγοντας ένα πιο μεσισυχνο (middle) ήχο και παρέχοντας μεγαλύτερη ελευθερία στον μπασίστα να συμμετέχει με σόλο. Το σετ των τυμπάνων είναι συνήθως ογκωδέστερο σε σύγκριση άλλα παρακλάδια της Ροκ.
Στις ζωντανές εμφανίσεις, η συνολική ένταση του ήχου αποτελεί εκ των σημαντικότερων στοιχείων. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Jimi Hendrix και των The Who, οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι οι οποίοι χρησιμοποίησαν δύο κάσες (δίκαση) ή πετάλια (διπέταλο) στα ντραμς, και που χαρακτηρίζονται ως "Το πιο δυνατό (σε ένταση) συγκρότημα στο κόσμο" στο Βιβλίο Γκίνες, τα πρώτα Heavy Metal συγκροτήματα ανέβασαν υψηλά τον πήχη. Ο Tony Iomi, κιθαρίστας των Black Sabbath, είναι ανάμεσα στους πολλούς που υπέστησαν μερική απώλεια της ακοής λόγω της δυνατής έντασης.
Κυρίαρχο στοιχείο του Heavy Metal είναι η διαρκής εξέλιξη του στα διάφορα είδη που το απαρτίζουν και πολύ περισσότερο ο πειραματισμός, η ανάμειξη διαφορετικών στοιχείων και μουσικών επιρροών με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων ειδών Μέταλ μουσικής.



5.8.6: POP ROCK
Η Ποπ ροκ είναι ένα είδος μουσικής που συνδυάζει ένα πιασάρικο pop ύφος και τους στίχους των ροκ τραγουδιών. Υπάρχουν διάφοροι ορισμοί του όρου, που κυμαίνονται από μια πιο αργή και mellower μορφή της ροκ μουσικής σε ένα είδος κοντινότερο στη μορφή της ποπ μουσικής. Οι μελετητές έχουν επισημάνει ότι η ποπ και η ροκ είναι δύο αντίθετα είδη μουσικής. Μάλιστα, δυσφημιστές του είδους, χλευάζουν συχνά την ποπ ροκ ως ένα εμπορικό προϊόν που απέχει πολύ από το αυθεντικό ροκ.  Η ποπ ροκ έχει περιγραφεί ως μια «αισιόδοξη ποικιλία της ροκ μουσικής που εκπροσωπείται από καλλιτέχνες όπως οι,  Elton John , Paul McCartney και Peter Frampton. Σε αντίθεση, ο κριτικός μουσικής Γιώργος Starostin ορίζει την ποπ ροκ ως ένα είδος που χρησιμοποιεί πιασάρικα ποπ τραγούδια που έχουν, ως επί το πλείστον, κιθάρα στη βάση τους. Ο Starostin υποστηρίζει ότι τα περισσότερα από αυτά είναι παραδοσιακά ποπ μουσικά κομμάτια. Ισχυρίζεται επίσης, ότι το λυρικό περιεχόμενο της ποπ ροκ, παίζει δευτερεύοντα ρόλο σε σχέση με τη μουσική. Ο κριτικός Philip Auslander υποστηρίζει ότι η διάκριση μεταξύ της ποπ και της ροκ είναι πιο έντονη  στις ΗΠΑ από ό, τι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ισχυρίζεται ότι στις ΗΠΑ, η pop έχει τις ρίζες στα λευκά crooners όπως η Perry Como , ενώ η ροκ έχει τις ρίζες της στο αφρικανικό-αμερικανικό είδος με επιρροές από μορφές, όπως η ροκ εν ρολ. Ο Auslander επισημαίνει επίσης ότι η έννοια της ποπ ροκ, που συνδυάζει ποπ και ροκ στοιχεία, έρχεται σε αντίθεση με την τυπική αντίληψη της ποπ και της ροκ.  Ο Auslander και διάφοροι άλλοι μελετητές όπως ο Simon Frith και ο Grossberg υποστηρίζουν ότι η ποπ μουσική απεικονίζεται ως inauthentic, είναι κυνική, εμπορική και αποτελεί μία στερεότυπη μορφή ψυχαγωγίας. Αντίθετα, θεωρεί ότι η ροκ μουσική είναι μια αυθεντική, ειλικρινής, και αντι-εμπορική μορφή μουσικής, η οποία τονίζει τη σύνθεση των τραγουδιών από τους ίδιους τους τραγουδιστές και τα ίδια τα συγκροτήματα που την ερμηνεύουν με οργανική δεξιοτεχνία, και δημιουργεί μια «πραγματική σύνδεση με το κοινό».
Ο BJ Moore-Gilbert  επικρίνει την ανάλυση του  Simon Frith υποστηρίζοντας ότι έχει υπερτονίσει το ρόλο του «βράχου» στην ιστορία της λαϊκής μουσικής,  ονομάζοντας κάθε νέο είδος με τη λέξη "ροκ" στην κατάληξη.
Όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα μουσικά είδη, το τι συνιστά "pop rock" είναι υποκειμενικό. Ως εκ τούτου, οι κριτικοί μουσικής και οι δημοσιογράφοι έχουν διαφορετικές απόψεις για το σε ποια κατηγορία ή σε ποια ζώνη πρέπει να τοποθετηθεί και να κατηγοριοποιηθεί η "pop rock".
Σήμερα, γνωστά συγκροτήματα της ποπ ροκ είναι οι 30 seconds to Mars και οι Paramore.

5.8.7: POWER METAL

Στη δεκατία του '80 γεννήθηκε το Power Metal , ένα είδος λιγότερο ακραίο , αλλά με υψηλές ταχύτητες. Χαρακτηρίζεται από τα καθαρά φωνητικά , τις μελωδίες και τις γρήγορες ταχύτητες, όμορφες μελωδίες που ταξιδεύουν τους ακροατές σε μια φανταστική εποχή και στον Μεσαίωνα .
Πρωτομάστορες είναι οι Blind Guardian , οι Helloween , οι Iced Earth  και αργότερα οι Gamma Ray. Προέρχεται από τους γρήγορους ρυθμούς του Rock & Roll , Hard Rock και κλασικό Heavy Metal με μικρές επιρροές από Thrash Metal. Μιλάει για επικές εποχές, επανάσταση και ελευθερία, Μεσαίωνα και Μαγεία. Πατέρας του είδους θεωρείται ο Kai Hansen, ιδρυτικό μέλος των Helloween που μετά την αποχώρησή του, δημιούργησε τους Gamma Ray , ένα σημαντικό συγκρότημα για το είδος. Το είδος εμπνεύστηκε κυρίως από τα παρακάτω τραγούδια : Judas Priest,  Exciter Accept, Fast as a Shark, Iron Maiden, Invaders και γενικά από μπάντες του πρώιμου Heavy Metal , όπως Black Sabbath , Led Zeppelin και Deep Purple.
Χαρακτηριστικά κομμάτια : Halloween, Future World κα.

5.8.8: PSYCHEDELIC ROCK[21] 

Επηρεασμένη από την progressive rock, η ψυχεδελική ροκ είναι ένα στυλ της ροκ ιδιαίτερα δημοφιλές στην δεκαετία του 60΄ και εξακολουθεί να είναι και έως σήμερα. Συνήθως περιγράφει την επήρεια τον ναρκωτικών αν και δεν το λέει ξεκάθαρα. Συνήθως έχουν διάρκεια 10-15 λεπτά καθώς ένα μεγάλο μέρος του χρόνου το καλύπτουν τα σόλα κιθάρας ή κρουστών. Ο ήχος των οργάνων είναι συνήθως παραμορφωμένος και χαρακτηριστική είναι η ύπαρξη οργάνων που δεν υπάρχουν στα άλλα είδη ροκ. Η ψυχεδελική ροκ την εποχή του 70΄ ήταν δημοφιλής από πολλούς φανατικούς όπου έκαναν χρήση χασίς ή LSD ή και των δυο, ακούγοντας τέτοια μουσική. Διάσημα συγκροτήματα ήταν οι Pink Floyd και οι Grateful Dead.
5.8.9: STONER ROCK
Η Stoner Rock είναι ένα είδος heavy metal που συνδυάζει στοιχειά από : ψυχεδελικό ροκ ( psychedelic rock), μπλουζ ροκ ( blues rock), παραδοσιακό heavy metal και  Doom metal . Η Stoner rock είναι συνήθως αργή έως και μεσαίου tempo μουσική ροκ και διαθέτει έναν μπάσο βαρύ ήχο, μελωδικά φωνητικά και retro παραγωγές. Το είδος εμφανίστηκε κατά την διάρκεια του 1990. Ο περιγραφικός όρος Stoner Rock  προέρχεται από έναν τίτλο από το πρώτο CD  του είδους. Tο όνομα του CD ήταν music for Stoners ( μουσική για μαστουρωμένους ) και έμεινε το όνομα Stoner Rock . Λόγο των ομοιοτήτων μεταξύ stoner και sludge metal υπάρχει συχνά μια διασταύρωση των δυο ειδών . Αυτή η υβριδική έχει χαρακτηριστικά και των δυο στυλ σε ένα, αλλά γενικά αποφεύγει θετική ατμόσφαιρα stoner metal με την χρήση της ψυχεδέλεια . Συγκροτήματα όπως οι Bongzilla , Highnon fire και Electric Wizard έχουν αναφερθεί ότι αναμειγνύουν τις δυο μορφές.
5.8.10: SYMPHONIC METAL[22]

H Symphonic Metal είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη heavy metal μουσική που έχει συμφωνικά στοιχεία. Δηλαδή η Symphonic metal εμπεριέχει στοιχεία που δανείστηκε από την κλασσική μουσική ή, όπως συμβαίνει και με την progressive rock, δημιουργεί ένα στυλ που θυμίζει αυτό. Ισχυρά γυναικεία φωνητικά, μουσικά όργανα κυρίως ακουστικές κιθάρες και διάφορα είδη πλήκτρων αντί να υπάρχουν αποκλειστικά ηλεκτρικές κιθάρες. Οι κύριες μουσικές επιρροές στη symphinoc metal είναι η gothic,power και classical metal. Τα τραγούδια είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά χάρη στις επιλογές των ήχων των πλήκτρων. Συγκροτήματα τέτοιου είδους (Evanescence, Within Temptation) αποτελούνται σίγουρα από μια γυναικεία φωνή και μερικές φορές από μια χορωδία ή από μια αντρική βραχιά φωνή.


5.8.11: TRASH METAL

Thrash Metal ονομάζεται μια υποκατηγορία της Heavy Metal . Χαρακτηρίζεται απο γρήγορους και έντονους ρυθμούς και tempo , βίαια , φωναχτά και επιβλητικά
φωνιτικά και γρήγορα κιθαριστικά riff.Προέρχεται κυρίως απ' το punk και ότι είδος Metal είχε αναπτυχθεί μέχρι το 1982.Οι στίχοι αναφέρονται κυρίως σε πόλεμο, κοινωνικά θέματα, πολιτική, οργή, θρησκεία και γενικά σε θέματα επανάστασης και επαναστατικής ιδεολογίας.
Ιστορία                                                                                                                      
Οι γενέτειρες του είδους αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 70 και στις αρχές της δεκαετίας του 80.Συγκεκρυμένα, ο σκοτεινός ήχος των Venom και των Black Sabbath, οι γρήγοροι ρυθμοί των Deep Purple και των Judas Priest και μπάντες της πρώιμης μορφής του Heavy Metal, όπως οι Iron Maiden και οι Motorhead συνέβαλαν στην ανάπτυξη του είδους. Χαρακτηριστικά κομμάτια θεωρούνται το ''Symptom of the Universe''(Black Sabbath), το ''Speed King''(Deep Purple), το ''Exciter''(Judas Priest) και το ''Black Metal(Venom). H Thrash γεννήθηκε στην Αμερική το 1982, όταν μπάντες όπως, οι Exodus, οι Metallica, οι Slayer και οι Anthrax έβγαζαν demos. Στη συνέχεια , το είδος διευρύνθηκε και επεκτάθηκε κυρίως μέχρι τις αρχές του '90 . Επίσης, εξίσου σημαντική είναι η Thrash σκηνή που αναπτύχθηκε στη Γερμανία με καταξιωμένες μπάντες, όπως οι Kreator οι Sodom και οι Destruction. Μέχρι και σήμερα , η Thrash Metal έχει μεγάλα ακροατήρια ανα τον κόσμο και μπάντες του είδους συμμετέχουν σε μεγάλα φεστιβάλ, όπως το Sonisphere(απο το 2010) , όπου χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη περιοδεία των επονομαζόμενων Big 4(Metallica,Anthrax,Megadeth και Slayer). Κυριότερες μπάντες είναι Venom, Metallica , Megadeth , Anthrax , Slayer , Exodus , Kreator , Sodom , Destruction , Tankard , Testament , Overkill , Sepultura (και τους έλληνες που μας κάνουν περήφανους, : Suicidal Angels).






ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 Η μουσική μέσα από το πέρασμα των χρόνων έχει αλλάξει μορφή αμέτρητες φορές αλλά ποτέ δεν άλλαξε η αγάπη των ανθρώπων προς αυτήν. Δεν έπαψε να είναι ποτέ ένας πομπός ιδεών και αντιλήψεων και να έχει τη δυνατότητα να αλλάζει «πιστεύω» ανατρέποντας ιδέες χιλιετιών. Η μουσική ήταν ,είναι και θα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι στην ανθρώπινη ιστορία, που πάντα θα παίζει ένα σημαντικότατο ρόλο στη ζωή όλων μας.
Μπορεί να σε ταξιδέψει σε μέρη μαγικά και σε μέρη αλλόκοτα που κανένας άλλος δεν μπορεί να σε πάει ή ακόμα και να σε κάνει να σκεφτείς. Ο άνθρωπος έχοντας ως όπλο του τη μουσική προσπαθεί να ε υμνήσει το ''θείο'', το διαφορετικό. Η μουσική εκφράζει τον άνθρωπο σε κάθε τομέα της ζωής του. Από την γέννησή του έως τον θάνατό του ο άνθρωπος ζει και πεθαίνει με έναν ήχο. Από την κοιλιά της μητέρας με το γλυκό νανούρισμά της, έως του τελευταίους ψαλμούς του ιερέα, η μουσική μας συνοδεύει από την αρχή ως το τέλος. Η μουσική δίνει ζωή, επηρεάζει τον ανθρώπινο οργανισμό και δημιουργεί μια άλλη κοσμοθεωρία. 
Με άλλα λόγια, η μουσική είναι ένα ευχάριστο μέσο στο όποιο ανατρέχουμε για διαφόρους λόγους, είτε για να χαλαρώσουμε, είτε για να εκτονωθούμε, είτε για να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας είτε ακόμη, επειδή δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι όλοι μας κάποτε είχαμε, έχουμε και θα έχουμε την ανάγκη να καταφύγουμε στη μουσική. Για να αποδείξουμε πως όλα όσα αναφέρθηκαν ισχύουν, δημιουργήσαμε ερωτηματολόγια, τα οποία κατανεμήθηκαν σε παιδιά ηλικίας 14 – 17 ετών. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε μετά την έρευνα μας και τις απαντήσεις των ερωτηματολόγιων είναι πως η μουσική βελτιώνει την επίδοση σε διάφορα τεστ, ενεργοποιεί τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου, ηρεμεί τα υπερκινητικά παιδιά, βελτιώνει την δημιουργικότητα και τη διαύγεια, και το βασικότερο, αυξάνει τον δείκτη νοημοσύνης κατά 9 μονάδες IQ σύμφωνα με έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο της California.

Από τα βάθη της αρχαιότητας, πανταχού της γης, έχει παρατηρηθεί ότι ο ρυθμός κι ο δυνατός ήχος επηρεάζουν άμεσα την συμπεριφορά. Η γνώση αυτή χρησιμοποιήθηκε από σαμάνους και ιερείς ακόμα και των πρωτόγονων κοινωνιών. Επίσης οι θρησκείες είχαν (και έχουν) την μουσική ως εργαλείο ανύψωσης του ηθικού των πιστών, εθίζοντάς τους σ' αυτό. 
Σπουδαιότητα της μουσικής παιδείας
Η μουσική καλλιεργεί το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Παρατηρούμε λοιπόν ότι τα παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική και αποκτούν μουσική κουλτούρα και παιδεία:
• Εκφράζουν τα συναισθήματά τους, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, δημιουργώντας μια πιο ισορροπημένη προσωπικότητα.
• Νιώθουν βαθιά ευχαρίστηση και ψυχική ανάταση.
• Αναπτύσσεται και διοχετεύεται προς τα έξω η ευαισθησία τους.
• Με τη συμμετοχή σε μουσικές δραστηριότητες, καλλιεργείται η πειθαρχία, η αντοχή και η ωριμότητα.
• Η ενασχόληση με τη μουσική αυξάνει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση, το σεβασμό και την κατανόηση.
Με τις δραστηριότητες που προσφέρει η μουσική, το παιδί αναμφίβολα μπορεί να γνωρίσει την επιτυχία που θα του δώσει αυτοπεποίθηση. Ιδιαίτερα σε ένα παιδί προβληματικό από συναισθηματικά συμπλέγματα η επιτυχία σε μια μουσική δραστηριότητα μπορεί να του δώσει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για ν' απελευθερωθεί και να δείξει τις πραγματικές του ικανότητες. Στη μουσική η ικανοποίηση της επιτυχίας είναι διπλή. Το παιδί τη δέχεται κατ' αρχήν σαν άτομο, αλλά και σαν μέλος της ομάδας και είναι πολύ βασικό για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του να εθιστεί στην ομαδική εργασία και στην ομαδική απόκτηση εμπειριών. Μέσω του ομαδικού τραγουδιού, της κίνησης, των παιχνιδιών με τραγούδι και των ομαδικών εκτελέσεων ενόργανης μουσικής, προσφέρονται θαυμάσιες ευκαιρίες στα παιδιά για κοινωνικοποίηση.
Πάνω από όλα όμως, η μουσική μπορεί να προσφέρει στο κάθε παιδί, την πραγματική χαρά και ευχαρίστηση. Τη χαρά που ίσως προέρχεται από το άκουσμα μιας εύθυμης και αγαπητής μελωδίας, τη χαρά σαν αποτέλεσμα μιας δημιουργικής εργασίας. Αυτό το συναίσθημα της χαράς το παιδί δεν θα το κρατήσει μόνο για τον εαυτό του, αλλά θα το χαρίσει και στους άλλους, στην οικογένειά του, στους φίλους του.  Θέλουμε να τονίσουμε ότι ένα άτομο που ακούει Rock μουσική θα έχει έντονη προσωπικότητα και εξωτερική εμφάνιση, σε αντίθεση με τα άτομα που ακούνε κλασσική μουσική (που συνήθως κρατάνε της ιδέες τους για τον εαυτό τους). Επιπλέον, άτομα χωρίς μουσική παιδεία, δε διαθέτουν την πνευματική ευελιξία και τους ορίζοντες που έχει ένα μεγαλωμένο με μουσική άτομο. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό το να γνωρίζει κάποιος ένα μουσικό όργανο για την εξέλιξη του χαρακτήρα του, αλλά και της μουσικής του επιλογής .
 Ακόμη, θεωρούμε ότι στην Ελλάδα, η έλλειψη μουσικής παιδείας είναι ένας παράγοντας ο οποίος έχει κατακερματίσει το ελληνικό έθνος. Το αναφέρουμε αυτό διότι η μουσική είναι μέρος της κουλτούρας κάθε έθνους και εφόσον δεν διδάσκεται επαρκώς στα σχολεία αρχίζει και αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο.  

Κοινωνική και πολιτισμική λειτουργία της μουσικής
Η στενή σχέση που είχε και διατηρεί ακόμη ο άνθρωπος με τη μουσική, επιβεβαιώνεται από το πλήθος καταγεγραμμένων ιστορικά συνθέσεων που εκφράζουν την κάθε περίσταση της ζωής: θρησκευτικοί ύμνοι, χοροί, τραγούδια φυσιολατρικού περιεχομένου, μοιρολόγια, νανουρίσματα, εμβατήρια, πολιτικά τραγούδια, τραγούδια της τάβλας, του γλεντιού, αναφερόμενα στις χαρές και στις λύπες από τη γέννηση ως το θάνατο του ανθρώπου, έως μνημειώδη παγκόσμια έργα υψηλής διανοητικής σύλληψης. Την αξία της Μουσικής αντελήφθησαν και εξύμνησαν μεγαλοφυΐες του πνεύματος όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Ρομαίν Ρολάν, ο Καρτέσιος, ο Γκαίτε, ο Μπετόβεν, ο Βάγκνερ, ο Στραβίνσκι κ.α., καθώς φυσικά και οι λαοί μέσω της παραδοσιακής τους μουσικής. Ενώ προαπαιτείται η κατάκτηση ειδικών γνώσεων προκειμένου να μελετηθεί, να αναλυθεί και, κατ' επέκταση, να κατανοηθεί ένα μουσικό έργο, εντούτοις, το μόνο που χρειάζεται για την αισθητική απόλαυσή του είναι η διάθεση για την ακρόασή του. Η τέρψη αυτή που εξάγει ο ακροατής από το μουσικό έργο εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το μουσικό και τον ευρύτερο καλλιτεχνικό πολιτισμό της ιδιαίτερης καταγωγής και διαμονής του καθώς και από τα μουσικά ύφη και είδη με τα οποία είναι προσωπικά εξοικειωμένος. Δύο ακροατές με διαφορετικό μουσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, επί παραδείγματι ένας Γερμανός και ένας Ινδός, θεωρείται δύσκολο να εξάγουν τα ίδια αισθητικά συμπεράσματα ακούγοντας την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν ή μια ινδική ράγκα.
Ως τέχνη, η μουσική δεν ανήκει πλέον μόνο σε υψηλά κοινωνικά στρώματα. Κάθε άνθρωπος μπορεί και δικαιούται να αναπτύξει το μουσικό του αισθητήριο αρκεί, να στρέψει το ενδιαφέρον του και να αφιερώσει τον απαιτούμενο χρόνο και να έχει τη διάθεση να ακούσει συγκεντρωμένος μια απ' τις σπουδαιότερες κατακτήσεις της ανθρώπινης εξέλιξης, τη Μουσική. 
Ένα είδος μουσικής που εκφράζει κοινωνική αντίθεση είναι η ραπ,  καθώς μέσα από τους στίχους της εκφράζει επαναστατικά μηνύματα και στίχους ενάντια στο κατεστημένο. Είναι κυρίως αφροαμερικανικό μουσικό είδος που ξεκίνησε να γνωρίζει άνθιση στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έχει τις ρίζες της στην αφρικανική μουσική την οποίαν έφεραν με τη βίαιη εκδούλευση και μετέπειτα μετακίνηση τους οι μαύροι στην
Αμερική. Ονομάστηκε έτσι εκ του αγγλικού ακρωνύμιου r.a.p (δηλαδή Rhythm And Poetry). Πρόκειται για ένα είδος μουσικής που δίνει έμφαση στους στίχους (ρίμες) και στο περιεχόμενο αυτών και η μουσική συνήθως είναι συνοδευτική και δευτερεύουσας μέριμνας. Οι στίχοι, αυτοσχέδιοι στην καθημερινή έκφραση αλλά επεξεργασμένοι στις παραγωγές, δεν τραγουδιούνται, αλλά απαγγέλλονται με ιδιαίτερο, ρυθμικό, τρόπο ενώ η μουσική δανείζεται στοιχεία από τη soul, τη τζαζ η οποία δημιουργήθηκε από τους σκλάβους της Αμερικής οι οποίοι χτυπώντας τις σιδηροδρομικές ράγες –(τις οποίες κατασκεύαζαν για τους αμερικάνους) δημιούργησαν το είδος αυτό.
Οι στίχοι, οι οποίοι έχουν μεγάλη έκταση και ποσότητα, εκφράζουν κατά κανόνα καθημερινά βιώματα και εμπειρίες, ενώ σε τραγούδια ορισμένων καλλιτεχνών αποκτούν πολιτική προέκταση, κυριότατα ανατρεπτική, ρηξικέλευθη όσο και καυστική, αφού πηγή της μουσικής αυτής είναι τα γκέτο των περιθωριοποιημένων μαύρων των Ηνωμένων Πολιτειών ενώ δεν απουσιάζει επίσης η λυρικότητα και η ποιητική πνοή από ορισμένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα.



Τα Ωφελήματα Της Μουσικής 
Τα ωφελήματα της μουσικής είναι πολλά και ευεργετικά, κυρίως για τον εσωτερικό μας κόσμο, καθώς βοηθάνε τους μαθητές στην αυτοσυγκέντρωση και στην ηρεμία τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ωφέλιμης επίδρασης της μουσικής είναι τα εξής. Η μουσική βοηθάει στην χαλάρωσή μας αλλά και στην απόκτηση μιας πιο συναισθηματικής αντίληψης του κόσμου γύρω μας.  
Επίσης θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα διαφορετικά είδη της μουσικής μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για διαφορετικούς σκοπούς. Ξεφεύγοντας τώρα από την εσωτερική ηρεμία μπορούμε να περάσουμε και στον χορευτικό τομέα της μουσικής. Ονομαστικά κάποια τέτοια είδης τα οποία εξυπηρετούν χορευτικούς σκοπούς και όχι μόνο είναι η Jazz, η Salsa, το Tango και το Flamenco.
  
Τα Μειονεκτήματα Της Μουσικής
Η μουσική στις μέρες μας είναι σημαντική επειδή είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος χαλάρωσης, ξεκούρασης και απόλαυσης. Παρόλα αυτά, η μουσική έχει και τα αρνητικά αν την υπερκαταναλώνουμε! Τα πιο σημαντικά αρνητικά στοιχεία είναι ότι οι πιο πολλοί νέοι λόγω συνήθειας ακούνε μουσική μέσω των ακουστικών σε υψηλή ένταση. Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουν την ακοή τους και ότι οι νέοι παρασύρονται από ορισμένα συγκροτήματα και κάποια είδη μουσικής τα οποία τους μεταδίδουν νεύρα και άσχημες αντιδράσεις απέναντι στην οικογένεια τους και γενικά στην καθημερινή τους ζωή! Η ένταξη σε λάθος παρέες αλλά και η ένταξη στην κοινότητα των ναρκωτικών είναι 2 πολύ σημαντικά μειονεκτήματα επίσης. 
Τέλος όλοι οι νέοι πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να ακούμε μουσική αλλά να μην παρασυρόμαστε ολοκληρωτικά ξεπερνώντας τα όρια που πρέπει !




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Μακρή Δ., Μακρής Ι., Εισαγωγή στη μουσικοθεραπεία, Γρηγόρης, 2003
Πρίνου-Πολυχρονιάδου Λ., Μουσική και Ψυχολογία–Εισαγωγή στη μουσικοθεραπεία, Θυμάρι, 2003
Σέργη Λ., Προσχολική Μουσική Αγωγή, Η Επίδραση της μουσικής μέσα από τη διαθεματική μέθοδο διδασκαλίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, Αθήνα: Gutenberg, 1995
Χαμουδόπουλος Δ., Η τέχνη των ήχων,  Αθήνα, Pαπαγρηγορίου – Νάκας, 1997

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Κωτίδης Α., http://www.kathimerini.gr

ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
http://www.ello.gr/text-music.html
www.hiphop.gr
http://vouliakis.gr



[2] http://www.ello.gr/text-music.html
[4] www.peemde.gr
[5] wikipedia
[6] www.focus.gr
[9] Άρθρο του Aντώνη Kωτίδη, Καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης : http://www.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_27/02/2005_1283804
[10] http://vouliakis.gr

[12] Το κείμενο συντάχθηκε με τις πολύτιμες πληροφορίες του κ. Σ. Κόνδη
[14] http://el.wikipedia.org/wiki/Μουσική
[15] Βικιπαίδεια, ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
[17] www.wikipedia.gr
[18] www.hiphop.gr
[19] www.wikipedia,gr
[20] http://el.wikipedia.org/wiki
[22] www.wikipedia.gr